Subskrybuj
teraz
Zespół 200 kapłanów komentuje Ewangelię na dzień
Dzień liturgiczny: XXXIII Poniedziałek Okresu zwykłego
Tekst Ewangelii (Lc 18,35-43): Jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał… Kiedy zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: «Co chcesz, abym ci uczynił?» Odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał». Jezus mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.
.jpg?v=5139ad7030fae955ffaf928bdbed486b)
Dzisiaj dołączamy się do wołania Bartymeusza. Wielu wolałoby, abyśmy milczeli! Ale nie, z odwagą wołaj! Inni przecież krzyczą. Dlaczego my mamy milczeć? Przecież wiara nie jest po to, aby trzymać ją w kieszeni.
—Możemy krzyczeć z całych sił, jak Bartymeusz. Ale przede wszystkim służyć własnym przykładem. Słowa poruszają, ale przykład pociąga.