Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia prawdy jest zakończeniem każdego sporu między nimi. Dlatego Bóg pragnąc okazać ponad wszelką miarę dziedzicom obietnicy niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzyśmy się uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, kotwicy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, Pan miłosierny i łaskawy. Dał pokarm bogobojnym, pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, na wieki ustanowił swoje przymierze, imię Jego jest święte i wzbudza trwogę. A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.
«To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu»
Rev. D. Ignasi FABREGAT i Torrents (Terrassa, Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj - tak, jak i wczoraj – Jezus stawia faryzeuszom zarzut, że zdeformowali Prawo mojżeszowe, przestrzegając drobnostek a zapominając o duchu który je tworzy. Faryzeusze bowiem, oskarżają uczniów Jezusa o pogwałcenie szabatu (por. Mk 2,24). Według ich przesadnej kazuistyki, zrywanie kłosów jest jednoznaczne ze żniwami, a oczyszczanie ziarna z plew – młóckę. Te prace polowe – i czterdzieści innych, które można by wymieniać – były zakazane w szabat, dzień odpoczynku. Jak wiemy, owe chleby pokładne, o których mówi nam Ewangelia, były dwunastoma bochenkami składanymi każdego tygodnia na ołtarzu w sanktuarium, jako hołd dwunastu pokoleń Izraela swemu Bogu i Panu.
Zachowanie Abiatara jest jednakowe jak to, o którym poucza nas dziś Jezus: przepisy Prawa o mniejszej ważności, mają ustępować przed tymi ważniejszymi. Przykazanie kultyczne powinno ustąpić przed prawem naturalnym. Przykazanie odpoczynku w szabat nie jest w rzeczy samej ponad podstawowymi potrzebami istnienia. Sobór Watykański II, zainspirowany perykopą, którą komentujemy, i dla podkreślenia, że osoba stoi ponad kwestiami ekonomicznymi i społecznymi mówi: «Porządek zatem społeczny i jego rozwój winien być nastawiony nieustannie na dobro osób, ponieważ od ich porządku winien być uzależniony porządek rzeczy, a nie na odwrót. Sam Pan wskazuje na to mówiąc, że szabat ustanowiony został dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu».
Św. Augustyn mówi: «Kochaj, i rób co chcesz». Zrozumieliśmy to właściwie, czy wciąż obsesja za tym co drugorzędne dusi miłość, która ma być ponad wszystko co robimy? Pracować, przebaczać, poprawiać, iść na niedzielną Mszę, opiekować się chorymi, przestrzegać przykazań… Robimy to gdyż tak trzeba, czy z miłości do Boga? Oby te rozważania pomogły nam ożywić nasze uczynki miłością, którą Pan złożył w naszych sercach, abyśmy w konsekwencji potrafili kochać Jego.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Ci, którzy żyli według starego porządku rzeczy, doszli do nowej nadziei, nie zachowując już szabatu, ale dzień Pański, w którym nasze życie jest błogosławione przez Niego i przez Jego śmierć» (św. Ignacy Antiochii)
«Odpoczynek w “szabat” poszukuje udziału w Bożym odpoczynku i pokoju. Ale kiedy człowiek odmawia “wypoczynku dla Boga” (czyli adoracji), wtedy wchodzi w niewolę “interesów”» (Benedykt XVI)
«Niedziela wyraźnie różni się od szabatu, po którym następuje chronologicznie co tydzień; dla chrześcijan zastępuje szabat z jego przepisem obrzędowym. Przez Paschę Chrystusa niedziela wypełnia duchową prawdę szabatu żydowskiego i zapowiada wieczny odpoczynek człowieka w Bogu» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2.175)
