Dzisiaj, Ewangelia stawia przed nami możliwość zagłębienia się w strukturę samej mądrości Bożej. Kto z nas nie chciałby poznać rozwiązania tajemnic ludzkiego życia? Ale istnieją zagadki, których rozwiązania nawet najlepszy zespół badaczy nigdy nie będzie w stanie choćby przewidzieć. Jednakże, istnieje Jeden, przed którym «nie ma nic ukrytego» (Mk 4,22). To Ten, który sam sobie nadaje imię "Syna Człowieczego", ponieważ o samym sobie zapewnia: «Wszystko przekazał Mi Ojciec Mój» (Mt 11,27). Jego człowiecza natura —poprzez tak zwaną unię hipostatyczną— przybrana została przez Osobę ze Słowa Bożego: jest, jednym słowem, Drugą Osobą Przenajświętszej Trójcy, wobec której nie istnieje ciemność i dzięki której noc jest jaśniejsza od dnia.

Jedno z przysłów arabskich głosi: «Jeśli w ciemną noc, czarna mrówka idzie po czarnej ścianie, Bóg ją widzi». Przed Bogiem nie ma tajemnic ani sekretów. Dla nas są, ale nie dla Boga, przed którym przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są otwarte i zbadane do końca.

Pan mówi dziś, w uniesieniu: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom» (Mt 11,25). Tak, bo nikt nie jest w stanie poznać tych lub podobnych ukrytych tajemnic, nawet próbując wyciągnąć je na światło dzienne za pomocą najbardziej zaawansowanych studiów, ani poprzez mędrkowanie. Głębokie życiowe sekrety zawsze będą lepiej znane staruszce bez wykształcenia szkolnego niż pretensjonalnemu naukowcowi, który spędził lata na najbardziej prestiżowych uniwersytetach. Istnieje rodzaj wiedzy, który zdobywa się wiarą, prostotą i wewnętrznym ubóstwem. Dobrze powiedział Klemens Aleksandryjski: «Noc jest czasem odpowiednim dla tajemnic; to właśnie wtedy dusza —pokorna i uważna— zwraca się ku sobie samej, snując refleksje nad własną kondycją; to właśnie wtedy spotyka Boga».