Dzisiaj Jezus dalej komentuje Przykazania. Izraelici mieli wielki szacunek dla imienia Bożego, świętą cześć, ponieważ wiedzieli, że nazwa odnosi się do osoby, a Bóg zasługuje na wszelki szacunek, wszelką cześć i chwałę, w myślach, słowach i czynach. Dlatego —biorąc pod uwagę, że przysięgając podajemy Boga za świadka prawdziwości naszych słów— Prawo przykazywała im: «Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi» (Mt 5,33). Ale Jezus przyszedł, aby doskonalić Prawo (a zatem i nas przestrzegających prawo), i idzie krok dalej: «Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo (...); ani na ziemię (...)» (Mt 5,34). Przysięganie samo w sobie, nie jest złe, ale niezbędne są warunki aby przysięga była legalna, na przykład mieć poważny, uczciwy powód (na przykład sąd), i żeby co się przysięga było prawdą i dobre.

Ale Pan mówi jeszcze więcej: «Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie» (Mt 5,37). Znaczy to, że wzywa nas do życia w prawdzie w każdym momencie, aby kształtować nasze myśli, nasze słowa i czyny na prawdę. A prawda, czym jest? To wielkie pytanie, które w Ewangelii słyszeliśmy już sformułowane przez Piłata, na rozprawie Jezusa, i tak wielu myślicieli na przestrzeni wieków starało się odpowiedzieć. Bóg jest Prawdą. Kto żyje służąc Bogu, wypełniając Jego Przykazania, żyje w Prawdzie. Mówi święty Proboszcz z Ars: «Powodem, dla którego tak niewielu chrześcijan działa z wyłącznym zamiarem przypodobania się Bogu, jest poddanie większości z nich najstraszliwszej ignorancji. Boże mój, ile dobrych dzieł traci Niebo!». Przemyśl to.

Należy kształcić się, czytać Ewangelię i Katechizm. Następnie żyć, według tego, czego się nauczyliśmy.