Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Ale oto usłyszał słowa: «Nie on będzie twoim spadkobiercą, lecz ten po tobie dziedziczyć będzie, który od ciebie będzie pochodził». I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.
Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. Abraham dał swemu synowi, który mu się urodził, a którego mu zrodziła Sara, imię Izaak.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających Pana. Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, o Jego znakach, o wyrokach ust Jego. Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
Na wieki pamięta o swoim przymierzu, obietnicy danej tysiącu pokoleń, o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, przysiędze danej Izaakowi.
Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: «Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo». Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen jest wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, na podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim». A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
«Przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu»
Rev. D. Joan Ant. MATEO i García (Tremp, Lleida, Hiszpania)Dzisiaj obchodzimy uroczystość Świętej Rodziny. Nasze spojrzenie kieruje się od Jezusa, będącego w centrum stajenki, by kontemplować będące obok Niego postacie Maryi i Józefa. Odwieczny Syn Ojca przechodzi ze swojej wiecznej rodziny, którą jest Święta Trójca, do rodziny ziemskiej, którą tworzą Maryja i Józef. Jak ważna musi być w oczach Boga rodzina, skoro pierwszym, co czyni jest postaranie się o rodzinę dla swojego Syna!
Jan Paweł II, w swoim Liście apostolskim, Rosarium Virginis Mariae, ponownie podkreślił ważną rolę, jaką odgrywa rodzina jako fundament Kościoła i społeczeństwa ludzkiego, i poprosił nas, abyśmy modlili się za rodzinę i byśmy modlili się w rodzinie przy pomocy Różańca Świętego, by odnowić tę instytucję. Jeśli rodzina ma się dobrze, także społeczeństwo i Kościół będą się miały dobrze.
Ewangelia mówi nam, że Dziecię rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością. Jezus zaznał ciepła rodziny, która tworzyła się poprzez wzajemne relacje miłości. Jak pięknie i korzystnie byłoby gdybyśmy starali się mocniej i mocniej przy tworzeniu naszej rodziny! - z duchem służby i modlitwy, wzajemną miłością, z wielką zdolnością do rozumienia i przebaczania. Zakosztowalibyśmy - tak jak dom rodzinny w Nazarecie - nieba i ziemi! Tworzenie rodziny jest dzisiaj jednym z najpilniejszych zadań. Rodzice, jak przypomniał Sobór Watykański II, odgrywają tu niezastąpioną rolę: «Obowiązkiem rodziców jest stworzenie rodzinnego środowiska ożywionego miłością, szacunkiem do Boga i ludzi, i wspierającego integralny rozwój osobisty i społeczny dzieci». W rodzinie uczy się najważniejszego - bycia człowiekiem.
I w końcu, dla chrześcijan rozmowa o rodzinie jest rozmową o Kościele. Ewangelista św. Łukasz mówi nam, że rodzice Jezusa zanieśli Go do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Ta ofiara była przenośnią ofiary z życia, którą złoży Jezus Ojcu, której owocem jesteśmy my - chrześcijanie. Rozważanie tej radosnej rzeczywistości otworzy nas na większe braterstwo i poprowadzi nas do większej miłości wobec Kościoła.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Nazaret jest szkołą, w której zaczyna się Ewangelia. Pragnęlibyśmy zacząć od początku wraz z Maryją nasze wprowadzenie do prawdziwej szkoły życia!» (Święty Paweł VI)
«Rodzina Jezusa będąca zwyczajną rodziną, taką jak inne, jest wzorem miłości małżeńskiej, wzajemnej współpracy, poświęcenia, zaufania Bożej Opatrzności…, wszystkich tych wartości, które rodzina zachowuje i przekazuje, mając swój udział w tworzeniu struktury całego społeczeństwa» (Benedykt XVI)
«Życie ukryte w Nazarecie pozwala każdemu człowiekowi jednoczyć się z Chrystusem na najbardziej zwyczajnych drogach życia» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 533)
