Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Akceptuję
Więcej informacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

3 Stycznia (Święto Okresu Bożego Narodzenia)
Ściągnij
Zobacz Pierwsze Czytanie i Psalm Responsoryjny
Pierwsze Czytanie (1J 2,29—3,6): Najmilsi:Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego. Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiecie, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.

Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawi po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.
Psalm Responsoryjny: 97
R/. Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica i święte ramię Jego.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy. Przy trąbach i przy dźwięku rogu, na oczach Pana i Króla się radujcie.
Śpiew przed Ewangelią (J 1,14.12): Alleluja, alleluja, alleluja. Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami. Wszystkim, którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi. Alleluja, alleluja, alleluja.
Tekst Ewangelii (J 1,29-34): Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

«Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym»

Rev. D. Antoni ORIOL i Tataret (Vic, Barcelona, Hiszpania)

Dzisiaj, w tym fragmencie Ewangelii św. Jana zagłębiamy się w pełni w charakterystyczny dla niej wymiar świadectwa. Świadkiem jest osoba, która stawia się by oznajmić o czyjejś tożsamości. Jan więc przedstawia się nam jako prorok w ścisłym tego słowa znaczeniu, który potwierdza znaczenie osoby Jezusa. Przypatrzmy się temu z czterech punktów widzenia.

Po pierwsze, potwierdza ją jako człowiek dalekowzroczny, który woła: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata» (J 1,29). Po drugie, robi to pełen przekonania, ponawiając wołanie: «To jest Ten, o którym powiedziałem: ‘Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie’» (J 1,30). Potwierdza to jako ktoś świadomy misji, którą otrzymał: «przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi» (J 1,31). I w końcu, znów potwierdza dalekowzrocznie: «Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym'. Ja to ujrzałem» (J 1,33-34).

Przed tym świadectwem, które zachowuje wewnątrz Kościoła tę samą energię sprzed dwóch tysięcy lat, zadajmy sobie, bracia, pytanie: —W środku tej laickiej kultury, która neguje istnienie grzechu, kontempluję Jezusa jako Tego, który ratuje mnie przed moralnym złem? —W środku tej powszechnej opinii, która widzi w Jezusie jedynie niezwykłego religijnego człowieka, wierzę w Niego jako Tego, który istnieje od zawsze, przed Janem, przed stworzeniem świata? —Wewnątrz tego świata, zdezorientowanego przez tysiące ideologii i opinii, przyznaję, że to Jezus nadaje definitywny sens mojemu życiu? —W środku cywilizacji, która marginalizuje wiarę, adoruję Jezusa jako Tego, który spoczywa całkowicie w Duchu Bożym?

I ostatnie pytanie: — Moje “tak” dla Jezusa jest tak całkowite, że tak samo jak Jan, głoszę tym, których znam i którzy mnie otaczają: «Daję Wam świadectwo, że Jezus jest Synem Bożym!»?

Myśli na dzisiejszą Ewangelię

  • «Świętujemy ten szczęśliwy dzień, w którym Ten, który był “Dniem” ogromnym i wiecznym zstąpił na nasz krótki i ulotny dzień. On się dla nas stał odkupieniem.» (Święty Augustyn)

  • «Ziemia odnawia się otwierając się na Boga i przyjmując Jego prawdziwe światło. Śpiew aniołów wyraża radość z tego, że niebo i ziemia znów się jednoczą, gdyż człowiek na nowo spotyka się z Bogiem.» (Benedykt XVI)

  • «Gdy Jan Chrzciciel zgodził się udzielić Jezusowi chrztu razem z grzesznikami, zobaczył i wskazał w Jezusie Baranka Bożego, "który gładzi grzech świata" (J 1, 29) . Ukazuje on w ten sposób, że Jezus jest równocześnie cierpiącym Sługą, który w milczeniu pozwala prowadzić się na zabicie (Iz 53, 7) i niesie grzechy wielu, oraz barankiem paschalnym, symbolem odkupienia Izraela w czasie pierwszej Paschy (Wj 12, 3-14). Całe życie Chrystusa wyraża Jego posłanie: "służyć i dać swoje życie na okup za wielu" (Mk 10, 45).» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 608)