Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

29 lipca: Świętych Marty, Marii i Łazarza
Ściągnij
Pierwsze Czytanie (Wj 32,15-24.30-34): Mojżesz zszedł z góry z dwiema tablicami Świadectwa w swym ręku, a tablice były zapisane na obu stronach, zapisane na jednej i na drugiej stronie. Tablice te były dziełem Bożym, a pismo na nich było pismem Boga, wyrytym na tablicach. A Jozue, usłyszawszy odgłos okrzyków ludu, powiedział do Mojżesza: „W obozie rozlegają się okrzyki wojenne”. On zaś odpowiedział: „To nie głos pieśni zwycięstwa ani głos pieśni klęski, lecz słyszę pieśni dwóch chórów”. A Mojżesz zbliżył się do obozu i ujrzał cielca i tańce. Rozpalił się wówczas gniew Mojżesza i rzucił z rąk swoich tablice i potłukł je u podnóża góry. A porwawszy cielca, którego uczynili, spalił go w ogniu, starł na proch, rozsypał w wodzie i kazał ją pić synom Izraela.

I powiedział Mojżesz do Aarona: „Cóż ci uczynił ten lud, że sprowadziłeś na niego tak wielki grzech?” Aaron odpowiedział : „Niech się mój pan nie unosi na mnie gniewem, bo wiesz sam, że ten lud jest skłonny do złego. Powiedzieli do mnie: «Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, z tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej». Wtedy rzekłem do nich: «Kto ma złoto, niech je zdejmie z siebie». I złożyli mi je, i wrzuciłem je w ogień, i tak powstał cielec”.

Nazajutrz zaś tak powiedział Mojżesz do ludu: „Popełniliście ciężki grzech. Ale teraz wstąpię do Pana, może otrzymam przebaczenie waszego grzechu”. I poszedł Mojżesz do Pana i powiedział: „Oto, niestety, lud ten dopuścił się wielkiego grzechu, gdyż uczynił sobie boga ze złota. Jednak przebacz im ten grzech! A jeśli nie, to wymaż mnie natychmiast z Twej księgi, którą napisałeś”. Pan powiedział do Mojżesza: „Tego tylko, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej księgi. Idź teraz i prowadź ten lud, gdzie ci rozkazałem, a mój anioł pójdzie przed tobą. A w dniu mojej kary ukarzę ich za ich grzech”.
Psalm Responsoryjny: 106
R/. Przebacz, o Panie, swojemu ludowi.
U stóp Horebu zrobili cielca i pokłon oddawali bożkowi odlanemu ze złota. I zamienili swą Chwałę na podobiznę cielca jedzącego siano.

Zapomnieli Boga, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie, rzeczy przedziwnych w krainie Chama, zdumiewających nad Morzem Czerwonym.

Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby odwrócił swój gniew, by ich nie zniszczył.
Śpiew przed Ewangelią (Jk 1,18): Alleluja, alleluja, alleluja. Ze swej woli zrodził nas Ojciec przez słowo prawdy, abyśmy byli pierwocinami Jego stworzeń. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tekst Ewangelii (Łk 10,38-42): W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».

«Troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego»

Rev. D. Antoni CAROL i Hostench (Sant Cugat del Vallès, Barcelona, Hiszpania)

Dzisiaj także my, zaprzątnięci wieloma sprawami, mamy słuchać jak Pan przypomina nam, że «potrzeba mało albo tylko jednego» (Łk 10,42): miłości, świętości. To punkt widzenia i horyzont, którego nie możemy stracić pośród codziennych zajęć.

Będziemy dobrze zajęci jeśli posłuchamy zaleceń Stwórcy: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną» (Rdz 1,28). Ziemia!, Świat!: to nasze miejsca spotkania z Panem. «Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego.» (J 17,15). To świat jest dla nas ołtarzem ofiarowania się Bogu i innym ludziom.

Jesteśmy ze świata, ale nie mamy być światowi. Przeciwnie, zostaliśmy wezwani, aby, jak mówi pięknie Jan Paweł II, być kapłanami stworzenia, kapłanami naszego świata, którego z taką pasją pragniemy.

Chodzi właśnie o to, by świat i świętość w codziennym życiu się przenikały. Nie są to dwie przeciwstawne rzeczywistości, ale powinniśmy się starać, by przepływały przez siebie. I to wzajemne przenikanie przede wszystim powinno się odbywać w naszm sercu, tam gdzie mogą się spotkać niebo i ziemia. To w ludzkim sercu może się narodzić dialog między Stwórcą i stworzeniem.

Dlatego potrzebujemy modlitwy. «Żyjemy w epoce nieustannej aktywności, która często staje się gorączkowa i łatwo może się przerodzić w «działanie dla działania». Musimy opierać się tej pokusie i starać się najpierw «być», zanim zaczniemy «działać». Przypomnijmy tu słowa, jakimi Jezus napomniał Martę: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba [mało albo] tylko jednego» (Łk 10, 41-42)» (List Apostolski Novo Millennio Ineunte 15, Jan Paweł II).

Nie ma opozycji między być i działać, ale należy je poddać właściwemu porządkowi i kolejności wynikania: «Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona» (Łk 10,42).

Myśli na dzisiejszą Ewangelię

  • «Życie Marty reprezentuje nasz świat; życie Maryi reprezentuje świat, którego oczekujemy. Przeżywajmy tutaj z prostotą, aby osiągnąć pełnię w przyszłości» (Święty Augustyn)

  • «Słowo Chrystusa jest jasne: ono nie pogardza aktywnym życiem, a szczególnie hojną gościnnością; przypomina jednak, że jedyną najbardziej potrzebną rzeczą jest słuchane Słów Pana» (Benedykt XVI)

  • «"Tak wielka tkwi w słowie Bożym moc i potęga, że jest ono dla Kościoła podporą i siłą żywotną, a dla synów Kościoła utwierdzeniem wiary, pokarmem duszy oraz źródłem czystym i stałym życia duchowego".» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 131)