Subskrybuj
teraz
Zespół 200 kapłanów komentuje Ewangelię na dzień
Dzień liturgiczny: XVIII Sobota okresu zwykłego
Tekst Ewangelii (Mt 17,14-20): Podszedł do Niego pewien człowiek i padając przed Nim na kolana, prosił: «Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi». Gdy przyszli do tłumu, podszedł do Niego pewien człowiek i padając przed Nim na kolana, prosił: «Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi; bo często wpada w ogień, a często w wodę. Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie mogli go uzdrowić». Na to Jezus odrzekł: «O plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was cierpieć? Przyprowadźcie Mi go tutaj!» Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie.
Wtedy uczniowie zbliżyli się do Jezusa na osobności i pytali: «Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić?» On zaś im rzekł: «Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam!", a przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was.
.jpg?v=87691b6dfcc678deedb9f63818183acb)
Dzisiaj Ewangelia ukazuje bardzo ważny szczegół, który często uchodzi naszej uwadze. Tamten człowiek zwrócił się na kolanach do Jezusa Chrystusa. Ostatnio, zależy to jeszcze do rejonu, “klękanie” nie jest w modzie. To ciekawe! Zatraciliśmy ten zdrowy zwyczaj tak właściwy dla istoty ludzkiej. Tak naprawdę, człowiek klęczący jest najbardziej człowiekiem.
— A oto wniosek: tamten ojciec na kolanach uzyskał natychmiast to, o co prosił. Oczywiście!, bo kiedy traktujemy Boga jak Boga, pozwalamy mu działać jak Bogu.