XIX Wtorek Dzisiaj wyobrażamy sobie małego upartego koziołka zwanego Bel. Bel często się chował, aby słuchać głosu pasterza, który wołał go po imieniu: Bel, Bel! Pewnego dnia Bel naprawdę się zgubił. I pasterz usilnie go szukał. Aż w ostatniej chwili pasterz znalazł Bela na skraju przepaści uwikłanego w ciernie. —Bel, co ty tu robisz? Chodź do mnie! I poranionego koziołka zadowolony pasterz pogwizdując zabrał do domu. —Jezu, ty jesteś moim pasterzem. Nie pozwól nigdy, bym się od Ciebie oddalił.