Subskrybuj
teraz
Zespół 200 kapłanów komentuje Ewangelię na dzień
Dzień liturgiczny: Poniedziałek w Oktawie Wielkanocy
Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim. Dawid bowiem mówił o Nim: «Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim».
Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Zatem jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami”.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo serce napomina mnie nawet nocą. Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie, bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz. i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię Twojej radości i wieczną rozkosz po Twojej prawicy.
Tekst Ewangelii (Mt 28,8-15): Odeszły wtedy szybko od grobowca i ze strachem, a zarazem z wielką radością, pobiegły powiadomić Jego uczniów. Nagle Jezus wyszedł im naprzeciw i powiedział: "Witajcie". One podeszły, objęły Go za nogi i pokłoniły się Mu. Wtedy Jezus im rzekł: "Nie bójcie się. Idźcie, powiedzcie moim braciom, by poszli do Galilei. Tam mnie zobaczą".
Gdy one szły, wtedy również niektórzy ze straży przybyli do miasta i powiadomili arcykapłanów o całym wydarzeniu. Ci zebrali się razem ze starszymi i po naradzie dali tym żołnierzom dość dużo pieniędzy, nakazując: "Mówcie tak: "Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy". A jeśli to dotrze do namiestnika, my go uspokoimy i wybawimy was z kłopotów". Oni przyjęli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I aż do dnia dzisiejszego rozszerzana jest taka pogłoska wśród Żydów.
«Odeszły wtedy szybko od grobowca i ze strachem, a zarazem z wielką radością, pobiegły powiadomić Jego uczniów.»
Rev. D.
Joan
COSTA i Bou
(Barcelona, Hiszpania)
Dzisiaj, radość ze Zmartwychwstania sprawia, że niewiasty odchodzą od grobu, jako odważne głosicielki Chrystusa. Odczuwają w sercu «wielką radość» z powodu nowiny zwiastowanej im przez anioła o zmartwychwstaniu Mistrza. I odchodzą «biegiem» od grobu aby przekazać wiadomość Apostołom. Nie mogą pozostać bierne, ich serca pękłyby gdyby nie podzieliły się wszystkim z uczniami. Brzmią w naszych duszach słowa św. Pawła: «miłość Chrystusa, przynagla nas» (2Kor 5,14).
Jezus spotyka się «niby przypadkiem»: czyni tak z Marią Magdaleną y z drugą Marią – tak dziękuje i wynagradza odwagę poszukiwania go tego pięknego poranka. Tak samo postępuje z każdym mężczyzną i z każdą kobietą na świecie. Może nawet bardziej, przez swoje wcielenie zjednoczył się, na swój sposób, z każdym człowiekiem.
Reakcje kobiet w obecności Pana wyrażają najgłębsze postawy człowieka w obliczu Tego, który jest naszym Stwórcą i Odkupicielem: poddanie- «objęły go za nogi» (Mt 28,9) – i adoracja. Jak wielka to lekcja, aby nauczyć się trwania w obecności Chrystusa Eucharystycznego!
«Nie bójcie się» (Mt 28,10), mówi Jezus do świętych niewiast. Strach przed Panem? Nigdy! Jeśli jest Miłością nad miłościami! Lęk aby Go nie stracić? Tak, gdyż znamy własną słabość. Dlatego mocno obejmujemy Jego nogi. Razem z Apostołami na rozszalałym jeziorze i wraz z uczniami z Emaus prosimy: Zostań z nami Panie!
Nauczyciel posyła kobiety aby zaniosły dobrą nowinę uczniom. To także nasze zadanie i boska misja od momentu naszego chrztu: głosić Chrystusa całemu światu, «tak aby wszyscy mogli spotkać Chrystusa, aby Chrystus mógł skrzyżować życiowe drogi, z mocą prawdy (…) zawartej w misterium Wcielenia i Odkupienia, z mocą miłości która z niej promieniuje» (Jan Paweł II).