Dzisiaj, ewangeliczne słowo zaprasza nas do poważnego rozważenia przepaści jaka dzieli prostego “słuchać – wzywać” od “czynić”, gdy chodzi o przesłanie i osobę Jezusa. A mówimy “prostego”, gdyż nie można zapomnieć, że istnieją takie sposoby słuchania i wzywania, które nie prowadzą do “czynić”. Bo przecież, wszyscy, którzy – wysłuchawszy ewangelicznej nowiny – wierzą, nie będą mieli wątpliwości; a wszyscy ci, którzy uwierzywszy wzywają imienia Pańskiego, zostaną zbawieni: naucza tego święty Paweł w liście do Rzymian (cfr. Rz 10,9 – 13). Dotyczy to, w tym przypadku, tych, którzy wierzą autentyczną wiarą, wiarą, która “działa przez miłość”, jak również pisze Apostoł.

Ale faktem jest również, że wielu wierzy i nie czyni. List Jakuba Apostoła: “Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie: (Jak 1,22); “wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie” (Jak 2,17); “Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków” (Jak 2,26). To jest to, co odrzuca w niezapomniany sposób święty Mateusz: “Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7,21).

Należy więc słuchać i spełniać; w ten właśnie sposób budujemy na skale a nie na piasku. Jak spełniać? Zadajmy sobie pytanie: Czy Bóg i bliźni “wchodzą” mi do głowy - jestem wierzącym z przekonania?; odnośnie kieszeni – dzielę się swoimi dobrami kierując się kryterium solidarności?; w zakresie kultury – wnoszę coś do humanistycznych wartości w swoim kraju?; we wzmacnianiu dobra – unikam grzechu zaniedbania?; w zachowaniu apostolskim – szukam wiecznego zbawienia tych, którzy mnie otaczają? Jednym słowem: jestem rozsądną osobą, która swymi uczynkami wznosi dom swego życia na skale Chrystusa?