Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Pan powiedział wówczas do Mojżesza: „Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami, czy też nie. Lecz w dniu szóstym zrobią zapas tego, co przyniosą, a będzie podwójna ilość tego, co będą zbierać codziennie”. Mojżesz rzekł do Aarona: „Powiedz całemu zgromadzeniu synów Izraela: «Zbliżcie się do Pana, gdyż słyszał wasze szemrania”. W czasie przemowy Aarona do całego zgromadzenia synów Izraela spojrzeli ku pustyni i ukazała się im chwała Pana w obłoku.
I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowami: „Słyszałem szemranie synów Izraela. Powiedz im tak: «O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem”. Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni pozostało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego synowie Izraela pytali się wzajemnie: „Manhu?”, to znaczy: „co to jest?” - gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: „To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm”.
Jednak z góry wydał rozkaz chmurom i bramy nieba otworzył. Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia, podarował im chleb niebieski.
Spożywał człowiek chleb aniołów, zesłał im jadła do syta. Wzbudził na niebie wiatr od strony wschodu, mocą swą przywiódł wiatr południowy.
I zesłał na nich mięso jak chmurę pyłu, ptaki skrzydlate jak morski piasek. Sprawił, że pospadały na ich obóz, dokoła ich namiotów.
«Oto siewca wyszedł siać»
P. Julio César RAMOS González SDB (Mendoza, Argentyna)Dzisiaj, Jezus —piórem Mateusza— zaczyna wprowadzać nas w tajemnice Królestwa, przez tą tak charakterystyczną formę, poprzez przypowieści.
Ziarno to głoszone słowo, a siewca to On. On nie stara się siać na najlepszych gruntach, aby zapewnić najlepszy plon. On przyszedł aby wszyscy «mieli życie i mieli je w obfitości» (J 10,10). Dlatego nie skąpi rozsiewając hojne garście nasion, które raz «padły na drogę» (Mt 13,4), czy na «miejsca skaliste» (w.5), czy «między ciernie» (w.7), czy też wreszcie «na ziemię żyzną» (w. 8).
W ten sposób nasiona rozrzucone hojnymi garściami przynoszą taki procent wydajności na jaki pozwalają możliwości “toponimiczne”. Sobór Watykański II mówi: «Słowo Boże porównuje się do nasion zasianych w polu: ci, którzy słuchają z wiarą i przyłączają się do trzódki Chrystusa otrzymali Królestwo; następnie ziarno, samo z siebie, kiełkuje i rośnie aż do czasu żniwa» (Lumen gentium, 5).
«Ci, którzy słuchają z wiarą», mówi Sobór. Ty jesteś przyzwyczajony do słuchania jej, może czytania jej, i być może medytowania. Od głębokości twego słuchania w wierze zależy możliwość wydania owoców. Mimo że te w pewnym sensie przychodzą zagwarantowane ogromną mocą Słowa-nasion, nie mniejsza jest twoja odpowiedzialność uważnego ich słuchania. Dlatego «kto ma uszy, niechaj słucha!» (Mt 13,9).
Proś dziś Pana o pragnienie proroka: «Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Panie, Boże Zastępów! (Jer 15,16).
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Boski siewca teraz także zasiewa swoje ziarno: zaprasza nas do szerzenia Bożego orędzia doktryną i przykładem» (św. Josemaría Escriva)
«Pan obficie i nieodpłatnie rozsiewa ziarno Słowa Bożego. Siewca nie zniechęca się, ponieważ wie, że część tego ziarna ma spaść na ‘dobrą glebę’, czyli w płonące serca i zdolne do przyjęcia Słowa z gotowością, dla dobra wielu» (Benedykt XVI)
«Przypowieści są dla człowieka jakby zwierciadłami: Czy przyjmuje on słowo jak ziemia skalista czy jak ziemia żyzna? Co czyni z otrzymanymi talentami? Jezus i obecność Królestwa na tym świecie w tajemniczy sposób stanowią centrum przypowieści (...)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 546)
