Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

XXV Środa okresu zwykłego
Ściągnij
Pierwsze Czytanie (Ezd 9,5-9): Ja Ezdrasz w czasie ofiary wieczornej podniosłem się z upokorzenia mojego i w rozdartej szacie i płaszczu upadłem na kolana, wyciągnąłem ręce moje do Pana Boga i rzekłem: „Boże mój! Bardzo się wstydzę, Boże mój, podnieść twarz do Ciebie, albowiem przestępstwa nasze wzrosły powyżej głowy, a wina nasza sięga aż do nieba. Od dni ojców naszych aż po dziś dzień ciąży na nas wielka wina. My, królowie nasi, kapłani nasi, zostaliśmy wydani za nasze przestępstwa pod władzę królów krain tych pod miecz, w niewolę, na złupienie i na publiczne pośmiewisko, jak to się dziś zdarza.

A teraz ledwo co na chwilę przyszło zmiłowanie, od Pana Boga naszego, przez to, że pozostawił nam garstkę ocalonych, że w swoim miejscu świętym dał nam dach nad głową, że Bóg nasz rozjaśnił oczy nasze i że pozwolił nam w niewoli naszej trochę odetchnąć, bo przecież jesteśmy niewolnikami. Ale w niewoli naszej nie opuścił nas Bóg nasz, lecz dał nam znaleźć względy u królów perskich, pozwalając nam odżyć, byśmy mogli wznieść dom Boga naszego i odbudować jego ruiny, oraz dając nam ostoję w Judzie i Jerozolimie”.
Psalm Responsoryjny:
R/. Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Bóg karze i okazuje miłosierdzie, posyła do Otchłani pod ziemię i wyprowadza z największej zagłady. I nie ma nikogo, kto by uszedł Jego ręki.

Ponieważ On was rozproszył między narodami i tam okazywał wam swoją wielkość, wynoście Go pochwałami przed wszystkim, co żyje, ponieważ On sam jest Panem i Bogiem naszym.

A teraz spójrzcie, co On wam wyświadczył, i dziękujcie Mu pełnym głosem, uwielbiajcie Pana sprawiedliwego i wysławiajcie Króla wieków.

Ja zaś wysławiam Go w ziemi mego wygnania i narodowi grzeszników opowiadam moc i wielkość Jego. Nawróćcie się, grzesznicy, i postępujcie przed Nim sprawiedliwie, kto wie, może sobie w was upodoba i okaże wam miłosierdzie.
Śpiew przed Ewangelią (Mk 1,15): Alleluja, alleluja, alleluja. Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Alleluja, alleluja, alleluja.
Tekst Ewangelii (Łk 9,1-6): Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

«Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób»

Rev. D. Jordi CASTELLET i Sala (Vic, Barcelona, Hiszpania)

Żyjemy w czasach, kiedy coraz to nowe choroby umysłu rozprzestrzeniają się ponad miarę, tak jak nigdy w ciągu całego biegu historii. Współczesny tryb życia narzuca ludziom stres oraz wyścig, by konsumować więcej i wydawać się lepszym niż sąsiad, a wszystko to okraszone dużymi dawkami indywidualizmu, co prowadzi do wykreowania osoby odizolowanej od innych. Ta samotność, do której wielu jest zmuszonych przez społeczne konwencje, przez presję w pracy i przez niewolnicze umowy, sprawia, że popadają oni w depresję, nerwicę, histerie, schizofrenie czy inne zaburzenia, które głęboko naznaczają przyszłość danej osoby.

«Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób» (Łk 9,1). Także tych chorób, które w samej Ewangelii możemy zidentyfikować jako choroby umysłu.

Spotkanie z Chrystusem, osobą prawdziwą i spełnioną, przywraca nam równowagę i pokój, które są w stanie rozpogodzić człowieka i pomóc mu w ponownym spotkaniu z sobą samym, nadając światła i blasku jego życiu, aby uczyć, edukować młodych i starszych i prowadzić ludzi poprzez drogę życia, które nigdy nie straci sensu.

Apostołowie «chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię» (Łk 9,6). Taka jest również nasza misja: żyć Ewangelią i rozważać ją, bo jest słowem samego Jezusa, aby w końcu pozwolić jej przeniknąć do naszego wnętrza. W ten sposób, krok po kroku, odnajdziemy drogę, którą mamy podążać i wolność, którą mamy osiągnąć. Jak napisał Jan Paweł II, «pokój musi być realizowany w prawdzie (...); musi zostać osiągnięty w wolności».

Niech to sam Jezus Chrystus, który wezwał nas do wiary i do wiecznego szczęścia, będzie Tym, który napełni nas Swoją nadzieją i miłością, Tym, który daje nam nowe życie i nieskończoną przyszłość.