Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

9 Listopada: Poświęcenie Bazyliki na Lateranie w Rzymie
Ściągnij
Pierwsze Czytanie (Ez 47,1-2.8-9.12): Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.

Anioł rzekł do mnie: „Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostaną przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione. A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ ich woda przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo”.
Psalm Responsoryjny: 45
R/. Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła.
Bóg jest dla nas ucieczką i siłą: najpewniejszą pomocą w trudnościach. Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia i góry spadły w otchłań morza.

Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, najświętszy przybytek Najwyższego. Bóg jest w Jego wnętrzu, więc się nie zachwieje, Bóg je wspomoże o świcie.

Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest naszą obroną. Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.
Drugie Czytanie (1Kor 3,9c-11.16-17): Bracia: Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten - który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Śpiew przed Ewangelią (2Krn 7,16): Alleluja, alleluja, alleluja. Wybrałem i uświęciłem tę świątynię, aby moja obecność trwała tam na wieki. Alleluja, alleluja, alleluja.
Tekst Ewangelii (J 2,13-22): Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie7.

W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

«Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo»

Rev. D. Joaquim MESEGUER García (Rubí, Barcelona, Hiszpania)

Dzisiaj, w święto Kościoła, pamiętamy, że chociaż Boga nie można zawrzeć w ścianach żadnego budynku na świecie, od czasów starożytnych człowiek czuł potrzebę zarezerwowania miejsc, które faworyzują osobiste i wspólnotowe spotkanie z Bogiem. Na początku chrześcijaństwa miejscem spotkania z Bogiem były prywatne domy, w których gromadziły się grupy na modlitwie i łamaniu chleba. Zgromadzona grupa była —jak jest również dzisiaj—świątynią Boga. Z biegiem czasu wspólnoty zaczęły budować budynki przeznaczone na spotkania liturgiczne, głoszenie Słowa i modlitwę. I tak w chrześcijaństwie po czasie prześladowań, od czasów wolności wyznania w Cesarstwie Rzymskim, powstały wielkie bazyliki, w tym świętego Jana na Lateranie katedra w Rzymie.

Święty Jan na Lateranie jest symbolem jedności wszystkich Kościołów świata z Kościołem w Rzymie, dlatego bazylika ta posiada tytuł głównego Kościoła i matki wszystkich kościołów. Jej znaczenie jest większe niż Bazyliki Świętego Piotra, ponieważ w rzeczywistości nie jest to katedra, tylko sanktuarium zbudowane nad grobem świętego Piotra i rezydencja papieża, który, jako Biskup Rzymu, ma katedrę w Bazylice Laterańskiej.

Nie możemy zapomnieć, że prawdziwe miejsce spotkania człowieka z Bogiem, czyli prawdziwym kościołem jest Jezus Chrystus. Dlatego On ma pełną moc, aby oczyścić dom swego Ojca i wypowiedzieć następujące słowa: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo» (J 2,19). Dzięki poświęceniu swego życia za nas Jezus Chrystus uczynił z wierzących żywą świątynię Boga. I dlatego chrześcijańskie orędzie przypomina nam, że każdy człowiek jest święty, jest zamieszkany przez Boga i nie możemy kalać go używając jako środka do jakiegoś celu.

Myśli na dzisiejszą Ewangelię

  • «Kiedy wspominamy Konsekrację świątyni pomyślmy, co powiedział Święty Paweł: ‘Każdy z nas jest świątynią Ducha Świętego’. Obyśmy zachowali nasze dusze piękne i czyste, jakie podobają się Bogu i aby były one jego świetymi świątyniami» (Święty Augustyn)

  • «Dzisiaj w dniu Poświęcenia Bazyliki Świętego Jana na Lateranie pamiętajmy, że Pan pragnie mieszkać w naszych sercach. Nawet kiedy się zdarzy, że się od Niego oddalimy, Panu wystarczą trzy dni, by tę swiątynię w nas odbudować.» (Franciszek)

  • «Kościoły partykularne są w pełni powszechne przez jedność z jednym z nich - z Kościołem rzymskim, "który przewodniczy w miłości (…). Pan uczynił Piotra widzialnym fundamentem swojego Kościoła i powierzył mu jego "klucze". Biskup Kościoła w Rzymie, następca św. Piotra, "jest głową Kolegium Biskupów, zastępcą Chrystusa i pasterzem całego Kościoła tu na ziemi"» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 834 i 936)