Dzisiaj, w święto Kościoła, pamiętamy, że chociaż Boga nie można zawrzeć w ścianach żadnego budynku na świecie, od czasów starożytnych człowiek czuł potrzebę zarezerwowania miejsc, które faworyzują osobiste i wspólnotowe spotkanie z Bogiem. Na początku chrześcijaństwa miejscem spotkania z Bogiem były prywatne domy, w których gromadziły się grupy na modlitwie i łamaniu chleba. Zgromadzona grupa była —jak jest również dzisiaj—świątynią Boga. Z biegiem czasu wspólnoty zaczęły budować budynki przeznaczone na spotkania liturgiczne, głoszenie Słowa i modlitwę. I tak w chrześcijaństwie po czasie prześladowań, od czasów wolności wyznania w Cesarstwie Rzymskim, powstały wielkie bazyliki, w tym świętego Jana na Lateranie katedra w Rzymie.

Święty Jan na Lateranie jest symbolem jedności wszystkich Kościołów świata z Kościołem w Rzymie, dlatego bazylika ta posiada tytuł głównego Kościoła i matki wszystkich kościołów. Jej znaczenie jest większe niż Bazyliki Świętego Piotra, ponieważ w rzeczywistości nie jest to katedra, tylko sanktuarium zbudowane nad grobem świętego Piotra i rezydencja papieża, który, jako Biskup Rzymu, ma katedrę w Bazylice Laterańskiej.

Nie możemy zapomnieć, że prawdziwe miejsce spotkania człowieka z Bogiem, czyli prawdziwym kościołem jest Jezus Chrystus. Dlatego On ma pełną moc, aby oczyścić dom swego Ojca i wypowiedzieć następujące słowa: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo» (J 2,19). Dzięki poświęceniu swego życia za nas Jezus Chrystus uczynił z wierzących żywą świątynię Boga. I dlatego chrześcijańskie orędzie przypomina nam, że każdy człowiek jest święty, jest zamieszkany przez Boga i nie możemy kalać go używając jako środka do jakiegoś celu.