Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi».
A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!».
W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie. Pan spogląda z nieba, widzi wszystkich ludzi.
Patrzy z miejsca, gdzie przebywa, na wszystkich mieszkańców ziemi. On, który serca wszystkich ukształtował, który zważa na wszystkie ich czyny.
«Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje»
Rev. D. Joaquim FONT i Gassol (Igualada, Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj Ewangelia porusza dwa komplementarne tematy: nasz codzienny krzyż i jego owoc, czyli Życie z dużej litery, nadprzyrodzone i wieczne.
Wstajemy, aby posłuchać Świętej Ewangelii, na znak, że chcemy naśladować jego nauki. Jezus mówi nam byśmy zaparli się samych siebie, jasny wyraz na to, żeby nie kierować się "kaprysami"— jak mówi psalm— lub odsunąć «zwodne bogactwa», jak mówi Święty Paweł. Podejmowanie własnego krzyża jest akceptacją małych umartwień, które napotykamy na drodze każdego dnia.
Może pomóc nam w tym zdanie, które wypowiedział Jezus w kazaniu podczas Ostatniej Wieczerzy: «Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy» (J 15,1-2). Przejęty rolnik dbający o kiść winogron, aby dojrzała! Tak, chcemy iść za Panem! Tak, wiemy, że Ojciec może nam pomóc wydać owoce w naszym ziemskim życiu, a następnie cieszyć się życiem wiecznym.
Święty Ignacy kierował Świętego Franciszka Ksawerego słowami dzisiejszego tekstu: «Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?» (Mk 8,36). W ten sposób stał się patronem misji. W tym samym duchu czytamy ostatni kanon Kodeksu Prawa Kanonicznego (1752): «(...) mając na uwadze zbawienie dusz, które ma być zawsze najwyższym prawem Kościoła». Święty Augustyn ma słynną lekcję: «Animam salvasti tuam predestinasti», którą tak popularnie się tłumaczy: «Kto szuka zbawienia jednej duszy, własną już zabiezpieczył». Zaproszenie jest jednoznaczne.
Maryja, Matka Łaski Bożej, podaje rękę, aby kierować się tą drogą.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Terez jestem niewolnikiem. A gdybym załużył na męczeństwo, zostałbym uwolniony w Jezusie Chrystusie i zmartwychwstanę wolny w Nim» (Święty Ignacy z Antiochii)
«Teologiczna, duchowa i ascetyczna tradycja od najdawniejszych czasów podtrzymywała potrzebę naśladowania męki Chrystusa, nie tylko jako imitacji jego cnót, ale jako współpracy w odkupieniu świata» (Święty Jan Paweł II)
«Krzyż jest jedyną ofiarą Chrystusa, "jednego pośrednika między Bogiem a ludźmi" (1 Tm 2, 5). Ponieważ jednak On w swojej wcielonej Boskiej Osobie "zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem", "ofiarowuje wszystkim ludziom w sposób, który zna tylko Bóg, możliwość dojścia do uczestniczenia w Misterium Paschalnym". Jezus powołuje swoich uczniów do "wzięcia swojego krzyża i naśladowania Go" (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 618)
