Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, Pan wstępuje przy dźwięku trąby. Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, hymn zaśpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, błogosławiąc Boga.
«A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba»
P. Abad Dom Josep ALEGRE Abad emérito de Santa Mª de Poblet (Tarragona, Hiszpania)Dzisiaj świętujemy Wniebowstąpienie Pana Jezusa i znów wspominamy misję, która została nam powierzona: «Wy jesteście świadkami tego» (Łk 24,48). Słowo Boże jest wciąż żywe dzisiaj: «Duch Święty zstąpi na was (...) będziecie moimi świadkami» (Dz 1,8) aż do skończenia świata. Słowo Boże jest palącym wymaganiem dla współczesności: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!» (Mk 16,15).
W tym uroczystym dniu silnie rozbrzmiewa zaproszenie naszego Pana, który stawszy się człowiekiem, po zakończeniu swojej misji zasiadł po prawicy Ojca, aby nam z wysoka zesłać moc Ducha Świętego.
A mnie trudno jest powstrzymać się przed zadaniem pytania: —Panie, czy działasz przeze mnie? Jakie znaki o tym świadczą? Przypomina mi to wiersz poety: «Nie możesz czekać, aż Bóg przyjdzie do ciebie i powie: ‘Ja Jestem’. Nie miałby sensu taki Bóg, który sam głosi swoją władzę. To ty musisz wiedzieć, że Bóg tchnie przez ciebie od samego początku, i jeśli płonie twoja pierś, to znaczy, że działa Bóg».
I to powinien być nasz znak: ogień, który płonie wewnątrz nas, ogień, którego, jak mówi prorok Jeremiasz, nie da się ugasić: żywe Słowo Boga. Aż chce się zaśpiewać: «Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, wykrzykujcie Bogu radosnym głosem. Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan przy dźwięku trąby. Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!» (Ps 47,2.6-7).
Królestwo Jego rodzi się w sercach ludzi, także w twoim sercu, jak ziarenko, które właśnie ma wykiełkować. —Śpiewaj i tańcz dla swojego Pana. A jeśli nie wiesz, jak to robić, przymij to Słowo na usta w taki sposób, aby zeszło do twojego serca: —Boże, Ojcze naszego Pana Jezusa Chrystusa, daj mi ducha mądrości i umiejętności poznania Ciebie. Oświeć oczy mojego serca, abym zrozumiał nadzieję, do której mnie wzywasz, bogactwo chwały, którą dla mnie przygotowałeś i wielkość Twojej mocy, którą rozwinąłeś w pełni w Zmartwychwstaniu Chrystusa.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Chrystus jest jednym ciałem składającym się z wielu członków. Zstąpił z nieba dzięki swojemu miełosierdziu, ale wstąpił do nieba już nie tylko On sam, bo my także wstępujemy z Nim dzięki łasce» (Święty Augustyn)
«Pan przyciąga wzrok Apostołów, i nasz wzrok, do nieba, aby wskazać im jak przebyć dobrze drogę ziemskiego życia. Możemy słuchać, widzieć i dotykać Pana Jezusa w Kościele, szczególnie w słowie i w sakramentach» (Benedykt XVI)
«W niebie Chrystus nieustannie urzeczywistnia swoje kapłaństwo, "bo zawsze żyje, aby się wstawiać za tymi, którzy przez Niego zbliżają się do Boga" (Hbr 7, 25). "Jako Arcykapłan dóbr przyszłych" (Hbr 9, 11) Chrystus stanowi centrum i jest głównym celebransem liturgii, przez którą czci Ojca w niebie» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 662)
