Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Ezechiasz wziął list z rąk posłów i przeczytał go, następnie poszedł do świątyni Pana i rozwinął go przed Panem. I zanosił modły Ezechiasz przed obliczem Pana, mówiąc: „Panie, Boże Izraela, który zasiadasz na cherubach, Ty sam jeden jesteś Bogiem wszystkich królestw świata. Tyś uczynił niebo i ziemię. Nakłoń, Panie, Twego ucha i usłysz. Otwórz, Panie, Twoje oczy i popatrz. Słuchaj słów Sennacheryba, które przesłał, by znieważać Boga żywego. To prawda, o Panie, że królowie asyryjscy wyniszczyli narody i ich kraje. W ogień wrzucili ich bogów, bo ci nie byli bogami, lecz tylko dziełem rąk ludzkich, z drzewa i z kamienia, więc ich zniszczyli. Teraz więc, Panie Boże nasz, wybaw nas z jego ręki. I niech wiedzą wszystkie królestwa ziemi, że Ty sam jesteś Bogiem, o Panie”.
Wówczas Izajasz, syn Amosa, posłał Ezechiaszowi oświadczenie: „Tak mówi Pan, Bóg Izraela: «Wysłuchałem tego, o co modliłeś się do Mnie w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii». Oto wyrocznia, którą wydał Pan na niego: «Gardzi tobą, szydzi z ciebie Dziewica, Córa Syjonu. Za tobą potrząsa głową Córa Jeruzalem. Albowiem z Jeruzalem wyjdzie Reszta i z góry Syjon garstka ocalałych. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona».
Dlatego to mówi Pan o królu asyryjskim: «Nie wejdzie on do tego miasta ani nie wypuści tam strzały, nie nastawi przeciw niemu tarczy ani nie usypie przeciwko niemu wału. Drogą tą samą, którą przybył, powróci, a do miasta tego nie wejdzie! - mówi Pan. Otoczę opieką to miasto i ocalę je przez wzgląd na Mnie i na sługę mego, Dawida»”. Tejże samej nocy wyszedł anioł Pana i pobił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi. Sennacheryb, król asyryjski, zwinął więc obóz i odszedł. Wrócił się i pozostał w Niniwie.
Góra Syjon, kres północy, jest miastem wielkiego Króla. Bóg w jego zamkach okazał się twierdzą obronną.
Rozważamy, Boże, Twoją łaskawość we wnętrzu Twojej świątyni. Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
«Nie dawajcie psom tego, co święte»
Diácono D. Evaldo PINA FILHO (Brasilia, Brazylia)Dzisiaj Pan udziela nam trzech rad. Pierwszej, «Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie» (Mt 7,6), przeciwstawiając “dobro” reprezentowane przez “perły” i to, “co jest święte”; z drugiej strony, “psom i świniom”, które są nieczyste. Święty Jan Chryzostom naucza, że “nasi wrogowie są tacy sami, jak my w naturze, ale nie w wierze». Pomimo tego, że ziemskie dobra są udzielane w jednakowy sposób godnym i niegodnym, nie jest tak samo w przypadku “duchowych łask”, które są przywilejem wiernych Bogu. Prawidłowe udzielanie dóbr duchowych oznacza wzbudzenie pragnienia rzeczy świętych.
Druga rada nazwana jest “złotą regułą” (cf. Mt 7,12), która zawiera w sobie wszystko, co Prawo i Prorocy zalecali jako odgałęzienia jednego drzewa: Miłość bliźniego oznacza miłość Boga i od Niego pochodzi.
Czynić drugiemu, co nam miłe oznacza czystość intencji wobec drugiego i uznanie w nim podobieństwa do Boga i do jego godności. Ale z jakiego powodu dla siebie chcemy Dobra? Dlaczego widzimy w nim środek i utożsamienie się w jedności ze Stwórcą. Dobro jest jedynym środkiem do życia w pełni i niewyobrażalny jest jego brak w relacji z bliźnim. Nie ma miejsca na dobro tam, gdzie dominuje fałsz i rządzi zło.
A na zakończenie "ciasna brama"... Papież Benedykt XVI pyta nas: «Cóż oznacza ta ‘ciasna brama’? Dlaczego wielu nie może przez nią przejść? Czy to możliwość zarezerwowana tylko dla wybranych?». Nie! Przesłanie Chrystusa «mówi nam, że wszyscy możemy wejść do życia. Przejście to jest ‘wąskie’, lecz otwarte dla wszystkich; ‘ciasne’, bo wymagające, jest zobowiązaniem, ofiarnością, uśmierceniem własnego egoizmu».
Módlmy się do Pana, bo dokonał uniwersalnego odkupienia, przes swoją śmierć i Zmartwychwstanie gromadzi nas na Uczcie wiecznego życia.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Kiedy kapłan ofiaruje Jezusa na ołtarzu i przenosi go na inne miejsce, wszyscy powinni zgiąć kolana i składać hołd Panu, Bogu żywemu i prawdziwemu, Jemu cześć i chwała na wieki!» (Święty Franciszek z Asyżu)
«Liturgia jest “dziełem Boga”. Powinniśmy być gotowi w modlitewnej postawie, dyscyplinie, pokoju (bez pośpiechu!) i z szacunkiem: stajemy przed oczami Boga!» (Benedykt XVI)
«Droga Chrystusa "prowadzi do życia", droga przeciwna "prowadzi do zguby" (Mt 7, 13). Przypowieść ewangeliczna o dwóch drogach jest zawsze obecna w katechezie Kościoła. Wskazuje ona na znaczenie decyzji moralnych dla naszego zbawienia. (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1696)
