Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Pan skierował do mnie następujące słowo: «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię».
I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!»
Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: Jestem młodzieńcem, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek ci polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić» – mówi Pan.
I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: «Oto kładę moje słowa w twoje usta. Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził».
Bądź dla mnie skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, Tobie ufam od młodości. Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, od łona matki moim opiekunem.
Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość i przez cały dzień Twoją pomoc. Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
«Oto siewca wyszedł siać»
P. Julio César RAMOS González SDB (Mendoza, Argentyna)Dzisiaj, Jezus —piórem Mateusza— zaczyna wprowadzać nas w tajemnice Królestwa, przez tą tak charakterystyczną formę, poprzez przypowieści.
Ziarno to głoszone słowo, a siewca to On. On nie stara się siać na najlepszych gruntach, aby zapewnić najlepszy plon. On przyszedł aby wszyscy «mieli życie i mieli je w obfitości» (J 10,10). Dlatego nie skąpi rozsiewając hojne garście nasion, które raz «padły na drogę» (Mt 13,4), czy na «miejsca skaliste» (w.5), czy «między ciernie» (w.7), czy też wreszcie «na ziemię żyzną» (w. 8).
W ten sposób nasiona rozrzucone hojnymi garściami przynoszą taki procent wydajności na jaki pozwalają możliwości “toponimiczne”. Sobór Watykański II mówi: «Słowo Boże porównuje się do nasion zasianych w polu: ci, którzy słuchają z wiarą i przyłączają się do trzódki Chrystusa otrzymali Królestwo; następnie ziarno, samo z siebie, kiełkuje i rośnie aż do czasu żniwa» (Lumen gentium, 5).
«Ci, którzy słuchają z wiarą», mówi Sobór. Ty jesteś przyzwyczajony do słuchania jej, może czytania jej, i być może medytowania. Od głębokości twego słuchania w wierze zależy możliwość wydania owoców. Mimo że te w pewnym sensie przychodzą zagwarantowane ogromną mocą Słowa-nasion, nie mniejsza jest twoja odpowiedzialność uważnego ich słuchania. Dlatego «kto ma uszy, niechaj słucha!» (Mt 13,9).
Proś dziś Pana o pragnienie proroka: «Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Panie, Boże Zastępów! (Jer 15,16).
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Boski siewca teraz także zasiewa swoje ziarno: zaprasza nas do szerzenia Bożego orędzia doktryną i przykładem» (św. Josemaría Escriva)
«Pan obficie i nieodpłatnie rozsiewa ziarno Słowa Bożego. Siewca nie zniechęca się, ponieważ wie, że część tego ziarna ma spaść na ‘dobrą glebę’, czyli w płonące serca i zdolne do przyjęcia Słowa z gotowością, dla dobra wielu» (Benedykt XVI)
«Przypowieści są dla człowieka jakby zwierciadłami: Czy przyjmuje on słowo jak ziemia skalista czy jak ziemia żyzna? Co czyni z otrzymanymi talentami? Jezus i obecność Królestwa na tym świecie w tajemniczy sposób stanowią centrum przypowieści (...)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 546)
