Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

XXII Sobota okresu zwykłego
Ściągnij
Pierwsze Czytanie (1Kor 4,6b-15): Miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa, ze względu na was, abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał? Tak więc już jesteście nasyceni, już opływacie w bogactwa. Zaczęliście królować bez nas! Otóż tak! Nawet trzeba, żebyście królowali, byśmy mogli współkrólować z wami.

Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i wzbudzamy odrazę we wszystkich aż do tej chwili.

Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć – jako moje najdroższe dzieci. Choć mielibyście bowiem dziesiątki tysięcy wychowawców w Chrystusie, nie macie wielu ojców; ja to właśnie przez Ewangelię zrodziłem was w Chrystusie Jezusie.
Psalm Responsoryjny: 145
R/. Pan blisko wszystkich, którzy Go wzywają
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i łaskawy we wszystkich swoich dziełach. Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze.

Spełnia wolę tych, którzy cześć Mu oddają, usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą. Pan strzeże wszystkich, którzy Go miłują, lecz zniszczy wszystkich występnych.

Niech usta moje głoszą chwałę Pana, a wszystko, co żyje, niech wielbi Jego święte imię na zawsze i na wieki.
Śpiew przed Ewangelią (J 14,6): Alleluja, alleluja, alleluja. Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Alleluja, alleluja, alleluja
Tekst Ewangelii (Łk 6,1-5): W pewien szabat przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?» Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: «Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać». I dodał: «Syn Człowieczy jest panem szabatu».

«Syn Człowieczy jest panem szabatu»

Fr. Austin Chukwuemeka IHEKWEME (Ikenanzizi, Nigeria)

Dzisiaj, na zarzut faryzeuszy, Jezus wyjaśnia właściwe znaczenie odpoczynku w czasie szabatu, powołując się na przykład ze Starego Testamentu (por. Pwt 23,26): «Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, (...), i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom?» (Łk 6,3-4).

Zachowanie Dawida wyprzedza doktrynę, którą Chrystus naucza w tym fragmencie. Już w Starym Testamencie Bóg ustanowił porządek nakazów Prawa, w sposób, że niższe rangą ustępują tym głównym.

W związku z tym wyjaśnia się, że nakaz świętowania (jak ten, o którym mówimy) ustępuje przykazaniu prawa naturalnego. Podobnie przykazanie szabatu nie jest powyżej podstawowych potrzeb.

W tym fragmencie Chrystus uczy jaki był boski sens instytucji szabatu: Bóg ustanowił go dla dobra człowieka, żeby mógł odpocząć i w spokoju i radości oddać się kultowi Bożemu. Interpretacja faryzeuszy przekształciła ten dzień w czas niepokoju i troski z powodu wielu nakazów i zakazów.

Szabat został ustanowiony nie tylko po to, by człowiek wypoczął, ale także aby oddał chwałę Bogu: to jest prawdziwe znaczenie wyrażenia «szabat został ustanowiony dla człowieka» (Mk 02,27).

Ponadto, deklarując się “Panem szabatu” (Łk 06,05), mówi otwarcie, że On jest tym samym Bogiem, który dał przykazania ludowi Izraela, potwierdzając w ten sposób Swoją boskość i uniwersalną władzę. Dlatego może ustanowić inne prawa, jak Jahwe w Starym Testamencie. Jezus może nazywać siebie “Panem szabatu”, bo jest Bogiem.

Prośmy o pomoc Dziewicę Maryję, aby uwierzyć i zrozumieć, że szabat należy do Boga i jest sposobem —dostosowanym do natury ludzkiej— na oddawanie chwały i czci Wszechmocnemu. Jak napisał Jan Paweł II, «odpoczynek to coś “świętego” i okazja, aby uświadamiać sobie, że wszystko jest dziełem Boga».

Myśli na dzisiejszą Ewangelię

  • «W tym czasie łaski chrześcijanin przeżywa wieczny szabat, jeśli czyni same dobre dzieła z nadzieją na wieczny odpoczynek» (Święty Augustyn)

  • «Żyć niedzielą znaczy być świadomym wolności przyniesionej przez Chrystusa i rozwijać własne życie jako ofiarę z samego siebie składaną Bogu» (Benedykt XVI)

  • «Świętowanie niedzieli jest wypełnieniem przepisu moralnego w sposób naturalny wpisanego w serce człowieka, aby "w sposób zewnętrzny oddawać cześć Bogu dla upamiętnienia tego wielkiego, najpowszechniejszego dobrodziejstwa, jakim jest dzieło stworzenia świata". (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2176)