Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Powiedział Dawid: „Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, ocali mnie również z ręki tego Filistyna”. Rzekł więc Saul do Dawida: „Idź, niech Pan będzie z tobą”.
Wziął w rękę swój kij, wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia, włożył je do torby pasterskiej, którą miał zamiast kieszeni, i z procą w ręce skierował się ku Filistynowi.
Filistyn przybliżał się coraz bardziej do Dawida, a giermek jego szedł przed nim. Gdy Filistyn spostrzegł Dawida i mu się przyjrzał, wzgardził nim dlatego, że był młodzieńcem, i to rudym, o pięknym wyglądzie. I rzekł Filistyn do Dawida: „Czyż jestem psem, że przychodzisz do mnie z kijem?” Złorzeczył Filistyn Dawidowi przez swoich bogów. Filistyn zawołał do Dawida: „Zbliż się tylko do mnie, a ciało twoje oddam ptakom powietrznym i dzikim zwierzętom”.
Dawid odrzekł Filistynowi: „Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i oszczepem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. Dziś właśnie odda cię Pan w moją rękę, pokonam cię i utnę ci głowę. Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich na żer ptactwu powietrznemu i dzikim zwierzętom: niech się przekona cały świat, że Bóg jest z Izraelitami. Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani oszczepem Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana, On więc odda was w nasze ręce”.
I oto gdy wstał Filistyn i zbliżał się coraz bardziej ku Dawidowi, ten również pobiegł szybko na pole walki naprzeciw Filistyna.
Sięgnął do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił w czole i Filistyn upadł twarzą na ziemię.
Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem: kamieniem z procy trafił Filistyna i zabił go, chociaż nie użył miecza.
Dawid podbiegł i stanął nad Filistynem, chwycił jego miecz, a dobywszy z pochwy, dobił go i odciął mu głowę. Gdy spostrzegli Filistyni, że ich wojownik zginął, rzucili się do ucieczki.
Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach. Ty królom dajesz zwycięstwo, Tyś wyzwolił sługę Twego, Dawida.
«Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?»
Rev. D. Joaquim MESEGUER García (Rubí, Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj, Jezus uczy nas, iż należy czynić dobro w każdej chwili. Nie ma jednego czasu na czynienie dobra a innego na pobłażanie sobie w miłości bliźniego. Miłość pochodząca od Boga prowadzi nas ku najwyżeszmu Prawu, które zostawił nam Jezus w “nowym przykazaniu” «abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem » (J 13,34). Jezus nie anuluje, ani nie krytykuje Prawa mojżeszowego, gdyż On sam przestrzega jego przykazania i udaje się co sobotę do synagogi. Jezus krytykuje wąską interpretację Prawa, którą wykładają uczeni w Piśmie i faryzeusze. Interpretację, która zostawia mało miejsca na miłosierdzie.
Jezus Chrystus przyszedł głosić Ewangelię wyzwolenia, jednakże jego przeciwnicy, dalecy by dać się przekonać, szukają przeciw niemu dowodów: «Był tam człowiek, który miał uschłą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat żeby Go oskarżyć» (Mk 3,1-2). W tym samym czasie, gdy jesteśmy świadkami działania łaski, doświadczamy zatwardziałości serc niektórych ludzi, myślących w swej pysze, że prawda jest po ich stronie. Doświadczyli radości faryzeusze na widok owego biedaka, który odzyskał zdrowie? Nie, wręcz przeciwnie, zostali zaślepieni jaszcze bardziej, aż do tego stopnia, iż udali się do zwolenników Heroda – swoich wrogów – aby naradzić się w jaki sposób Go zgładzić. Przedziwny sojusz!
Swoim działaniem, Jezus uwalnia także szabat z kajdan, którymi go opletli uczeni w Prawie i faryzeusze, i przywraca jego prawdziwy sens: dzień komunii człowieka z Bogiem, dzień wyzwolenia z niewoli, dzień uwolnienia od sił zła. Święty Augustyn mówi: «Kto ma pokój w sumieniu, jest spokojny, i ten właśnie spokój jest szabatem serca». W Jezusie Chrystusie, szabat otwiera się na dar niedzieli.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Ponieważ prawdą jest to, że On który miał prawdziwe ciało i prawdziwą duszę człowieka, żałował także prawdziwie. Dlatego mówi się prawdę opowiadając, że zasmucił się z gniewem z powodu zatwardziałości serc żydów» (Święty Augustyn)
«Innym powodem zatwardzania serca jest zamykanie się w sobie, budowanie świata wewnątrz siebie. Ci “religijni narcyzowie” o twardych sercach próbują schronić się w murach, które wokół siebie stawiają» (Franciszek)
«Ewangelia przytacza wiele sytuacji, gdy oskarżano Jezusa o naruszenie prawa szabatu. Jednak Jezus nigdy nie narusza świętości tego dnia. Wyjaśnia autorytatywnie jego autentyczne znaczenie: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu" (Mk 2, 27). (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2173)
