Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Ustaliłeś dla siebie swój lud izraelski, aby był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Panie, stałeś się dła niego Bogiem. Teraz więc, o Panie Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: «Pan Zastępów jest Bogiem Izraela». A dom Twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą.
Tyś bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawił słudze swemu, mówiąc: «Zbuduję ci dom». Dlatego to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą. Teraz, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Ty przekazujesz wspaniałą obietnicę słudze swemu.
Bądź teraz łaskaw pobłogosławić dom sługi swego, aby na wieki trwał przed Tobą. Wszak to Ty jesteś, mój Panie Boże, który to powiedział, a dzięki Twemu błogosławieństwu dom sługi Twojego będzie błogosławiony na wieki».
„Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża, nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku, póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba”.
Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, od której nie odstąpi: „Zrodzone z ciebie potomstwo posadzę na twoim tronie.
A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze i wskazania, których im udzielę, także ich synowie zasiądą na tronie po wieczne czasy”.
Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie. „Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo wybrałem go sobie”.
I mówił im: «Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma».
«Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem?»
Rev. D. Àngel CALDAS i Bosch (Salt, Girona, Hiszpania)Dzisiaj, Jezus wyjaśnia nam tajemnicę Królestwa. Nawet stosuje ironię, aby pokazać nam, że wewnętrzna “energia”, którą ma Słowo Boże - Jego słowo - ekspansywna siła obiegająca cały świat, jest jak światło, i tego światła nie można chować «pod korcem lub pod łóżkiem "(Mk 4,21).
Czy możemy sobie wyobrazić taki przejaw ludzkiej głupoty, aby stawiać świecę pod łóżkiem? Chrześcijanie ze zgaszonym światłem lub przy zapalonym świetle, ale z zakazem oświetlania! Dzieje się tak, kiedy nie przyjmujemy odpowiedzialności w służbie wiary w pełni wykorzystując naszą wiedzę i miłość. Jakże nienaturalny jest nasz egoizm, kiedy ograniczamy nasze życie tylko do osobistych korzyści! Życie pod łóżkiem! Tragikomiczne i nieruchome.
Ewangelia – wręcz przeciwnie – jest świętym wyrazem żarliwej miłości, którą nam komunikuje, którą należy głośno oznajmiać, która nakazuje nam rozwój osobisty, wewnętrzną dojrzałość i służbę innym. «Jeśli powiesz: Dość!, umarłeś », powiedział Święty Augustyn. A Święty Josemaría: «Panie: daj mi umiar we wszystkim…, lecz nie w Miłości».
«”Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!” I mówił im: «Uważajcie na to, czego słuchacie. » (Mk 4,23-24). Ale co to znaczy słuchać?; czego mamy słuchać? Powinniśmy sobie zadać to ważne pytanie. To akt szczerości wobec Boga, który zmusza nas do zastanowienia się nad tym, co tak naprawdę chcemy robić. A żeby to wiedzieć trzeba słuchać: być uważnym na podpowiedzi Boga. Nawiązać z Nim dialog. Rozmowa zakończy “matematykę miar”: «Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma» (Mk 4,24-25). Łaski darowane nam przez Boga są nieprzewidywalne i wyjątkowe. To jest sposób, aby pobudzić naszą hojność.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Udziel mi, Panie, miłości, która nigdy nie słabnie, aby moja lampa zawsze nią świeciła i nigdy nie gasła, a jej płomienie były dla mnie płonącym ogniem i jasnym światłem dla innych» (św. Kolumban, opat)
«Spośród przeszkód, które trwają w naszych czasach, ograniczymy się do wspomnienia braku zapału, tym bardziej poważnego, gdy pochodzi z wnętrza. Ten brak zapału przejawia się w zmęczeniu i rozczarowaniu, w dostosowaniu się do środowiska, a przede wszystkim w braku radości i nadziei» (św. Paweł VI)
«Życie Chrystusa było nieustannym nauczaniem: Jego milczenie, cuda, czyny, modlitwa, miłość do ludzi, szczególna troska o poniżonych i biednych, całkowite przyjęcie ofiary krzyżowej dla odkupienia ludzi, samo wreszcie Zmartwychwstanie - są urzeczywistnieniem Jego słów i wypełnieniem Objawienia» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 561)
