Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność, bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę. Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, pomnożyłeś pomoc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, gdy usłyszą słowa ust Twoich, i będą opiewać drogi Pana: „Zaprawdę, chwała Pana jest wielka”.
Wybawia mnie Twoja prawica. Pan za mnie wszystkiego dokona. Panie, Twa łaska trwa na wieki, nie porzucaj dzieła rąk Twoich.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim Apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.
Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną. Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak wyście uwierzyli.
Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.
«Na Twoje słowo zarzucę sieci»
Rev. D. Blas RUIZ i López (Ascó, Tarragona, Hiszpania)Dzisiaj Ewangelia przedstawia nam prosty i zarazem głęboki dialog między Panem Jezusem i Szymonem Piotrem. Dialog ten mógłby być także naszym dialogiem: pośród burzliwych wód tego świata wysilamy się, by płynąc pod prąd szukać dobrego połowu głoszeniem Ewangelii, by uzyskać owocną odpowiedź...
I to właśnie wtedy nieubłaganie dopada nas twarda rzeczywistość; nie starcza nam sił. Potrzeba nam czegoś więcej, ufności w Słowo Tego, który obiecał nam, że nigdy nie zostawi nas samych. «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci» (Łk 5,5). To zdanie Piotra możemy rozumieć także w kontekście słów Maryi podczas wesela w Kanie: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2,5). Efekty naszej pracy wypełniają się jedynie dzięki woli Pana.
Mimo tego, że jesteśmy grzesznikami: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny» (Łk 5,8). Święty Ireneusz z Lyonu odkrywa pewien pedagogiczny aspekt grzechu: ten, kto jest świadomy swojej grzesznej natury, jest także w stanie uznać swoją kondycję stworzenia. A dzięki tej świadomości możemy stanąć przed Bogiem Stwórcą, który nas przekracza.
Jedynie ten, kto tak jak Piotr, potrafi uznać swoje ograniczenie, jest w stanie uznać, że owoce jego apostolskiej pracy nie zależą od niego, lecz od Tego, który posłużył się nim jak narzędziem. Pan wezwał Apostołów, aby zostali rybakami ludzi. Lecz tym prawdziwym rybakiem jest On sam, a dobry uczeń może być najwyżej siecią, która zbiera połów. A ta sieć jest skuteczna, jeśli działa tak jak Apostołowie: porzucają wszystko, aby iść za Panem (cf. Łk 5,11).
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«[Zadanie dzieci Bożych] starać się, by wszyscy ludzie z przyjemnością wchodzili w boskie sieci i wzajemnie się miłowali (…). Razem z Chrystusem bierzmy udział w tym bożym połowie» (Święty Josemaría)
«Kto zaufał Jezusowi, ten wie, że nie może w życiu ustawić się wygodnie, ale musi wziąć na siebie rozyko wchodzenia głebiej» (Franciszek)
«Wobec przyciągającej i tajemniczej obecności Boga człowiek odkrywa swoją małość. (…) Wobec Boskich znaków, które wypełnia Jezus, Piotr mówi: "Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny" (Łk 5, 8).» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 208)
