Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Małżonka twoja jak płodny szczep winny we wnętrzu twojego domu. Synowie twoi jak sadzonki oliwki dokoła twojego stołu.
Oto takie błogosławieństwo dla męża, który boi się Pana. Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
«Odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, (…) byli zdumieni bystrością Jego umysłu»
Rev. D. Joan Ant. MATEO i García (Tremp, Lleida, Hiszpania)Dzisiaj rozważamy kontunuację Tajemnicy Wcielenia w wydarzeniach włączenia się Syna Bożego do wspólnoty ludzkiej, rodzinnej i w wychowaniu Jezusa przez Józefa i Maryję. Zgodnie z tym, co głosi Ewangelia, «Jezus czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi» (Łk 2,52).
Księga Syracha przypomina, że «Pan uczcił ojca przez dzieci,
a prawa matki nad synami utwierdził» (Syr 3,2). Jezus ma dwanaście lat i przejawia dobre wychowanie, jakie otrzymał w rodzinie z Nazaretu. Mądrość, jaką bez wątpienia posiada Pan Jezus, jest działaniem Ducha Świętego, lecz jest to także skutek niezaprzeczalnej zdolności wychowania przez Józefa i Maryję. Troska Maryi i Józefa skupia się na roli wychowawczej i towarzyszeniu z miłością Jezusowi.
Nie potrzeba wielkich analiz, aby dostrzec dzisiaj, że bardziej niż kiedykolwiek rodzina powinna z mocą wypełniać wychowawczą misję, którą powierzył nam Bóg. Wychowywać to znaczy wprowadzać w rzeczywistość i może to czynić tylko ten, kto ma prawdziwe poczucie rzeczywistości. Chrześcijańscy ojcowie i matki powinni wychowanie opierać na Chrystusie, który jest źródłem wszelkiej świadomości i mądrości.
Trudno jest wypełnić deficyty wychowania przez dom. Wszystko to, czego nie nauczymy się w rodzinie, nie da się zdobyć poza domem lub jest to okupione wielkim trudem. Jezus żył i wzrastał w naturalnym środowisku rodziny z Nazaretu, w którym cnoty Józefa i Maryi wypełniały się na co dzień: duch służenia Bogu i ludziom, miłosierdzie, umiłowanie dobrej pracy, troska jednych o drugich, delikatność, szacunek, strach przed grzechem... Dzieci potrzebują przykładu dla dobrego chrześcijańskiego rozwoju, potrzebują świadków, i jeśli są to rodzice, dzieci te są wyjątkowo obdarowane.
Dzisiaj koniecznie musimy szukać mądrości Chrystusa, by nieść ją do naszych rodzin. Starożytny pisarz Orygenes w komentarzu do dzisiejszej Ewangelii powiedział, że ten, kto szuka Chrystusa powinien to czynić nie przy okazji, niechcący, jak czynią ci, którzy naprawdę nigdy Go nie spotkają. Trzeba Go szukać z “niepokojem”, wielkim pragnieniem, takim jakie mieli Józef i Maryja.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Jakże pragniemy by odnowiło się w nas i umocniło umiłowanie ciszy, tego wspaniałego i koniecznego przymiotu ducha. —Ciszo Nazaretu, naucz nas wewnętrznego skupienia i wejrzenia w siebie» (Święty Paweł VI)
«Pan w pkorze przyszedł na świat. Dorastał jak normalne dziecko, przeszedł próbę pracy, a nawet próbę krzyża. Na końcu zmartwychwstał. Pan uczy nas, że nie wszystko w życiu jest magiczne, że triumfalizm nie jest chrześcijański.» (Franciszek)
«Przez większą część swego życia Jezus dzielił sytuację ogromnej większości ludzi: było to codzienne życie bez widocznej wielkości, życie z pracy rąk, żydowskie życie religijne poddane Prawu Bożemu, życie we wspólnocie. O całym tym okresie zostało nam objawione, że Jezus był "poddany" swoim rodzicom oraz że "czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi" (Łk 2,51-52)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 531)
