Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Zapewnia pokój twoim granicom i wyborną pszenicą ciebie darzy. Zsyła na ziemię swoje polecenia, a szybko mknie Jego słowo.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki. Nie uczynił tego dla innych narodów, nie oznajmił im swoich wyroków.
Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył.
«A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę»
Rev. D. Ferran BLASI i Birbe (Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj, św. Jan swoją Ewangelię prezentuje nam na sposób poetycki – i wydaje się nie tylko wprowadzać – ale także czyni syntezę wszystkich elementów całej księgi. Fragment ten posiada rytmikę, która go czyni uroczystym. Poszczególne porównania, podobieństwa, powtórzenia i głęboka treść kreślą różnorodne kręgi. Punkt kulminacyjny całości odnajdujemy dokładnie pośrodku, w stwierdzeniu które doskonale zawiera w sobie czas Bożego Narodzenia: «A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas» (J 1,14).
Autor mówi nam, że Bóg przyjął ludzką naturę i zamieszkał pośród nas. W tych dniach, odnajdujemy go w łonie rodziny: na razie w Betlejem, potem w Egipcie na wygnaniu, następnie w Nazarecie.
Bóg zapragnął, by Jego Syn współdzielił nasze życie, i dlatego przechodzi przez wszystkie etapy ludzkiej egzystencji: w łonie Matki, narodziny i wzrastanie (niemowlę, dziecko, młodzieniec, i w końcu Jezus – Zbawiciel).
I kontynuuje: «I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy» (J 1,14). Także w tych pierwszych momentach śpiewali aniołowie: «Chwała na wysokości Bogu», «a na ziemi pokój» (zob. Łk 2,14). Jednocześnie będąc pielęgnowanym przez swych rodziców: ubranym w pieluszki przygotowane przez Matkę, objęty troskliwą zręcznością ojca – dobrego i obrotnego – który Mu przygotował miejsce na tyle przyjazne na ile mógł. Ogarnięty wylewnością uczuć pasterzy, którzy przyszli go adorować, uśmiechając się czule i niosąc prezenty.
To właśnie – jak w tym fragmencie Ewangelii – oferuje nam Słowo Boże, które jest Jego Mądrością. Do którego nas zaprasza, przez które udziela Życia w Bogu, wzrastania bez kresu, i także daje Światło, które pozwala widzieć wszystko, co jest na świecie w jego właściwym znaczeniu, z punktu widzenia Boga, dzięki „nadprzyrodzonemu wzrokowi”, z serdeczną wdzięcznością ku Temu, który całkowicie dał się ludziom na całym świecie, od kiedy pojawił się na nim jako Dziecię.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Obudź się, o człowieku i uznaj godność swojej natury. Pamiętaj, że zostałeś stworzony na obraz Boga; ten obraz, który został zniszczony w Adamie, został przywrócony w Chrystusie» (św. Leon Wielki)
«Ci, którzy wierzą w imię Chrystusa, otrzymują nowe pochodzenie. Te samo pochodzenie Jezusa Chrystusa staje się teraz naszym własnym pochodzeniem. Naszą prawdziwą “genealogią” jest wiara w Jezusa, która daje nam nową proweniencję, czyni nas zrodzonymi “z Boga”» (Benedykt XVI)
«Symbol wiary ukazał wielkość darów Bożych danych człowiekowi w dziele jego stworzenia oraz w jeszcze większym stopniu przez odkupienie i uświęcenie(…). Chrześcijanie, poznając w wierze swoją nową godność, są wezwani, by od tej chwili żyć ‘w sposób godny Ewangelii Chrystusowej’ (Flp 1, 27). Przez sakramenty i modlitwę otrzymują oni łaskę Chrystusa i dary Jego Ducha, które ich uzdalniają do nowego życia» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1692)
