Droga siostro / drogi bracie:

Kontynuując cykl o “Panu Jezusie w Rajemnicach Różańcowych”, TEMAT·evangeli·net publikuje Piątą Tajemnicę Chwalebną, “Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi”.

Dziękujemy z uwagę i pozdrawiamy Zespół evangeli.net

Idąc za tropem podobieństwa między Jezusem Chrystusem i jego Matką można powiedzieć, że Ona także w wyjątkowy sposób ma udział w chwale Jezusa Chrystusa w Niebie. Chrystus króluje, bo Jemu została przekazana wszelka władza, a Maryja jest ukoronowana, to znaczy uznana za królową wszelkiego stworzenia. Ta Królowa jest naszą Matką! Jej królestwo jest takie samo jak Jezusa Chrystusa jej Syna: ma służyć, służyć nam!

***

1º) «Niewiasta obleczona w słońcei księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.» (Ap 12,1). Piękno Matki Bożej nie mogło być lepiej wyrażone: jest ona jakby obleczona w samego Boga, w Słońce Słońc i w cały kosmos (księżyc, gwiazdy…), które pozostają pod jej panowaniem i w jej umyśle (w jej sercu Matki).

Święty Maksymilian Maria Kolbe użył twardego argumentu w kwestii “władzy” Maryi Dziewicy: skoro, aby okazać stworzeniu największą na świecie łaskę (boskie macierzyństwo) Najwyższy poprosił Maryję o pozwolenie, zatem, wnioskuje Ojciec Kolbe, «nie zostaje udzielona żadna łaska, jeśli Jezus nie uzyska zgody Maryi». I skoro Jezus dał nam Maryję za Matkę, owo “tak”, czyli pozwolenie mamy zawsze zapewnione. Ona panuje matczyną miłością!

2º) «I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, (...) I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża» (Ap 21,1-2). Oto znów Apokalipsa Świętego Jana! Według tej wizji Maryja jest już wzięta do Nieba… Jak by nie było, Maryja jest już częścią tego Nieba, a ten fragment służy, by zobrazować piękną konstatację Papieża Ratzingera: niebo nie jest już dla nas sferą daleką i nieznaną. Mamy tam swoją Matkę: tę samą Matkę Jezusa! Maryja w Bogu jest królową nieba i ziemi. Właśnie dlatego, że jest “w” i “z” Bogiem jest tak bliska każdemu z nas…

3º) «Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie» (Łk 1,44). Nasza podróż przez Tajemnice Różańcowe rozpoczęła się pełnym radości pozdrowieniem Świętego Michała Archanioła skierowanym do Maryi («Raduj się, Maryjo!»). Kończymy nasze rozważania radosnym zawołaniem Świętej Elżbiety i Świętego Jana Chrzciciela, który jeszcze przed swoim narodzeniem skakał z radości. 

Tamto spotkanie Maryi z Elżbietą (w domu Zachariasza) było może błyskiem radości Nieba, gdzie Bóg będzie wszystkim we wszystkich (cf. 1Kor 15,28). Żyjmy tą zapowiedzią, jak nas prosił Papież Franciszek: «Te dwie kobiety spotykają się z wielką radością: to moment ich wielkiego święta! Jak bardzo zmieniłby się świat, gdybyśmy umieli w taki sam sposób wychodzić na spotkanie z drugim człowiekiem!».