Dzisiaj słyszymy od Pana słowa, które zachęcają nas do życia w pełni miłością, tak jak On to uczynił („Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”: Łk 23,34).
Taką drogę obrali nasi bracia, którzy poprzedzili nas i już żyją w chwale nieba, drogę świętych. Starali się żyć w doskonałej miłości, kierując się radą Jezusa Chrystusa: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48).

Miłość prowadzi nas do kochania, przede wszystkim tych, którzy nas kochają, ponieważ nie jest możliwe żyć w pełni ewangelią, jeśli prawdziwie nie darzymy miłością naszych braci tych, którzy żyją obok nas. Jednocześnie nowe przykazanie Chrystusa każe nam wznieść się w perfekcji miłości i zachęca nas abyśmy mieli otwarte ramiona dla wszystkich naszych braci, także dla tych, którzy nie są z kręgu naszych bliskich, czy dla tych którzy w jakikolwiek sposób chcą nas skrzywdzić lub zranić. Jezus prosi nas byśmy upodobnili nasze serce do Jego serca, do serca Ojca: «Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny», który nie ma granic i wszystkich nas przygarnia, ucząc nas jak przebaczać i modlić się za naszych wrogów.

Tak, jak stwierdza Katechizm Kościoła «zachowanie przykazania Pana jest niemożliwe tylko przez naśladowanie Boskiego wzoru z zewnątrz. Chodzi o żywe i zrodzone z głębi serca uczestnictwo w świętości, w miłosierdziu i miłości naszego Boga». Święty John Henry Newman pisał: « Najdroższy Jezu! Pomóż mi rozsiewać Twą słodką woń, dokąd pójdę. Napełnij moje serca Twoim duchem i życiem. Przeniknij i weź w posiadanie moje istnienie, tak całkowicie, aby było jedynie promieniowaniem Twojego życia(...) by każda dusza, do której się zbliżam, odczuła Twoją obecność w mojej duszy. Pozostań we mnie, dzięki temu będę jaśnieć Twoim blaskiem i będę stawać się światłem dla innych».

Będziemy mogli kochać, przebaczać i otworzyć się na bliźniego, tylko wtedy, gdy nasze serce powiększy się, napełnione miłością Chrystusa.