Tajemnica Przemienienia obchodzona jest uroczyście w Kościele konkretnego dnia każdego roku: 6 sierpnia. Jest to najbardziej świetlista ze wszystkich tajemnic światła: «Tajemnicą światła w pełnym tego słowa znaczeniu jest dalej przemienienie, które według tradycji miało miejsce na górze Tabor.» (Święty Jan Paweł II).

Tajemnica ta jest wspominana w Drugą Niedzielę Wielkiego Postu (we wszystkich cyklach A, B i C) W Wielki Post?Na pierwszy rzut oka to paradoks! A jednak Przemienienie, podobnie jak inne tajemnice życia Chrystusa, byłyprzygotowaniem do zbliżającego się Triduum Paschalnego (Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie)… Według słów Świętego Jana Pawła II, «Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali (por. Łk9, 35 i par.) i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania».

Przemienienie jest jakby podwójną tajemnicą: przygotowuje nas na moment Krzyża i objawia nam wieczność Nieba…

***

1) «W jakieś osiem dni po tych mowach (…)» (Łk 9,28). Trzy Ewangelie synoptyczne (Mateusz, Marek i Łukasz) podają tę informację we wstępie do Przemienienia. Po ośmiu dniach? Co takiego się stało? Co Jezus powiedział? Było to aż tak ważne? Mateusz, Marek i Łukasz w 100% się zgadzają: wydarzyły się 2 rzeczy.

Po pierwsze, Szymon Piotr wyznał Jezusowi, że uważa go za Mesjasza Syna Boga żywego (cf. Mt 16,16). Z kolei teraz, na Górze Tabor w pełni “świetlistej chwały” to Ojciec jest tym, który “wyznaje”, a inaczej mówiąc świadczy o Synu: «To jest Syn mój, Wybrany!» (Łk 9,35). Trudno o większą chwałę! Jezus Chrystus w pełni objawia swoją Boskość, swoje Boskie Piękno: On jest Odwiecznym Synem, który istniał od początku (cf. J 1,1). On i tylko On, wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Kilka dni później Jezus osobiście przed Sanhedrynem złoży taką samą “deklarację” (cf. Mt 26,63). I to jednomyślnie kosztowało go karę śmierci!

Po drugie, (jakieś 6 lub 8 dni wcześniej) Pan Jezus zapowiedział swoją Mękę (i swoje Zmartwychwstanie). Marek potwierdza, że Jezus «mówił zupełnie otwarcie te słowa» (Mk 8,32). I przy innych okazjach Pan to zapowiadał. Różnica jednak polega na tym, że właśnie w momencie Przemienienia Męka była już nieunikniona (wydarzy się kilka dni później) (rozwiń: Przemienienie Pańskie jest wspaniałym obrazem naszego odkupienia). Jezus-Bóg, który teraz jaśnieje, będzie kompletnie ukryty; Jezus-Człowiek, którego ludzka postać teraz pięknie lśni, będzie całkowicie zmiażdżony(oszpecony). To wszystko dla naszego zbawienia.

2) «Wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić.» (Łk 9,28). W czasie życia Jezusa spotykamy się z różnymi górami modlitwy. Po kilku dniach tuż przed pojmaniem znajdujemy Go na Górze Oliwnej. A kilka godzin potem na Górze Kalwarii (gdzie nadal się modlił z wysokości Krzyża) (rozwiń: «Jezus wyszedł na górę, aby się modlić»).

Na te “góry modlitwy” Jezus bierze ze sobą uczniów zaczynając od Apostołów. Po raz kolejny pokazuje, że On liczyna nas. Ale co za niespodzianka!, «Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni.» (Łk 9,32). W Getsemani było to samo (cf. Mk 14,37-38). Wiecznie senni! I teraz wciąż jesteśmy śpiący!

Lecz jednak «Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę» (Łk 9,32). Często skarżymy się, że nie widzimy Boga! —Gdzie jest Bóg?, pytamy. Lecz jak mamy Go zobaczyć bez modlitwy, bez rozmowy z Nim, bez spowiedzi, bez świadczenia o Nim?

3) «Ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.» (Łk 9,32). Kim są ci “inni” dwaj? Eliasz i Mojżesz! To liderzy Proroków i Prawa Starego Testamentu. To scena najwyższej wagi: spotykają się tutaj Stary Testament, Nowy Testament i Niebo (Przenajświętsza Trójca).

Najważniejsze jest jednak to, by wiedzieć po co tam na górze się spotykają… o czym rozmawiają? O Krzyżu!«Mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.» (Łk 9,31). Wszystko, wszystko w projekcie stworzenia, wszystko w życiu Jezusa skierowane jest ku najważniejszej chwili Krzyża (to tajemnica!, ale tak jest). Uznano nawet i to nie bez racji, że Ewangelie są opowieściami o Pasji opatrzonymi długim wstępem. Wszystkie cztery Ewangelie, jedne dłuższe, a inne krótsze, lądują i zatrzymują się na Tajemnicy Paschalnej (Wielki Piątek na Śmierci, Wielka Sobota w Grobie i Wielka Niedziela na Zmartwychwstaniu).

Święty Paweł natomiast nie pragnie niczego więcej niż Chrystusa ukrzyżowanego (cf. 1Kor 1,23); nie chce chlubić się z czego innego, jak tylko z Krzyża (cf. Gal 6,14): wszystko inne uważa za “stratę” i “śmieci” byleby pozyskał Chrystusa (cf. Flp 3,8). Kogo więc może dziwić, że katolicka Liturgia poświęca jedną Niedzielę Wielkiego Postu na Przemienienie Pana?