Dzisiaj świętujemy Katedrę Świętego Piotra. Od IV wieku tym świętem chce się zwrócić uwagę na fakt, że —jako dar Chrystusa dla nas— budynek Jego Kościoła podpiera się na Księciu Apostołów, który cieszy się szczególną boską pomocą w realizacji tego zadania. Tak to przedstawił Pan w Cezarei Filipowej: «powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój» (Mt 16,18). W rzeczywistości, «tylko Piotr jest wybrany by stać przed powołaniem wszystkich narodów, wszystkich Apostołów i wszystkich ojców Kościoła» (Św. Leon Wielki).

Od początku swego istnienia Kościół korzysta z posługi Piotrowej. I tak Piotr i jego następcy przewodniczyli dobroczynności, byli źródłem jedności i w szczególności, mieli za zadanie utwierdzanie w prawdzie swych braci.

Jezus po zmartwychwstaniu potwierdził tę misję Szmonowi Piotrowi. Ten, który w głebokim żalu już wypłakał trzykrotne zaparcie się Jezusa teraz robi potrójny manifest miłości: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham» (J 21,17). Wtedy Apostoł zobaczył z ulgą, że Jezus Chrystus nie wyparł się go, i trzykrotnie potwierdził to w ministerium, które wcześniej zostało mu ogłoszone: «Paś owce moje!» (J 21,16.17).

Nie wynika z własnej zasługi ani ta moc, ani deklaracja wiary Szymona w Cezarei: «nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie» (Mt 16,17). Tu chodzi o najwyższą moc otrzymaną z wysoka, aby służyć. To z tego powodu Biskup Rzymski, kiedy podpisuje swe pisma, robi to z następującym honorowym tytułem: Servus servorum Dei.

Chodzi zatem o moc, aby służyć jedności opartej na prawdzie. Zróbmy postanowienie modlitwy za Następcę Piotra, aby przysłuchiwać się jego słowom i dziękować Bogu za ten wielki dar.