Dzisiaj przeżywamy Wielki Post oraz intensywność przemiany do jakiej nawołuje nas Pan. Postać apostoła i ewangelisty Mateusza jest przykładem tych, o których możemy myśleć, że przez wzgląd na przeszłość, popełnione grzechy lub ciężkie sytuacje, Pan nie zada sobie trudu, aby spojrzeć na nas i zaprosić nas do współpracy.

Dobrze, Jezus Chrystus, aby pozbawić nas wątpliwości, przedstawia nam jako pierwszego ewangelistę poborcę ceł i podatków o imieniu Lewi, któremu mówi wprost: «Pójdź za mną» (Łk 5,27). Tym samym, postępuje dokładnie wbrew temu, co “rozsądna” mentalność uznałaby za “politycznie poprawne”. Lewi, natomiast, pochodził ze świata, w którym doświadczał odrzucenia przez swoich rodaków, gdyż uważali go za celnika, współpracownika Rzymian, prawdopodobnie zdeprawowanego przez czerpane korzyści, za tego, który uciskał biednych ściągając od nich podatki, i w końcu, za publicznego grzesznika.

Tym, którzy uważali się za doskonałych, nie mogło przejść przez myśl, że Jezus nie tylko nie wezwie ich, aby za nim podążali lecz nawet nie zaprosi do wspólnego stołu.

Wybierając taką postawę, Nasz Pan Jezus Chrystus mówi nam, że to ten typ ludzi, którym chciałby służyć i przyjąć do Swojego Królestwa; wybrał tych złych, grzeszników, tych, którzy nie uważają się za godnych: « Bóg wybrał to, co słabe u świata, aby zawstydzić mocnych » (1Kor 1,27). To właśnie oni potrzebują lekarza, a przede wszystkim, to oni rozumieją, że inni go potrzebują.

Powinniśmy zatem unikać myśli, że Bóg chciałby, aby służyli mu tylko ludzie z czystą i nieskazitelną przeszłością. Takie serce przygotował wyłącznie dla Naszej Świętej Matki. Ale dla nas, zależnych od Boskiego zbawienia i uczestników Wielkiego Postu, Bóg ofiarował skruszone i pokorne serce. W istocie, «Bóg uczynił cię słabym, aby ci mógł użyczyć swojej mocy, gdy ty cały jesteś jedynie słabością» (Św. Augustyn). To ludzie, którymi, jak mówi psalmista, Bóg nie gardzi.