Dzisiaj, w głoszonym słowie, wraca na nowo postać diabła: «Raz wyrzucał złego ducha [u tego], który był niemy» (Łk 11,14). Za każdym razem, gdy teksty mówią nam o demonach, czujemy się troszkę nieswojo. Jest pewne, że zło istnieje, i że ma korzenie tak głębokie, że nie potrafimy wyeliminować go całkowicie. Także jest prawdą to, że zło posiada bardzo szerokie spektrum: wciąż „pracuje” i nie możemy w żaden sposób go zdominować. Jednak Jezus przyszedł walczyć z tymi siłami zła, z demonem. On jedynie może go wyrzucić.

Oskarżono i posądzano Jezusa: demon jest w stanie osiągnąć wszystko. Podczas gdy lud się zdumiewał tym, czego dokonywał Jezus, «niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy» (Łk 11,15).

Odpowiedź Jezusa ukazuje absurdalność oskarżeń tych, którzy mu je zarzucają. Przy okazji, ta odpowiedź jest dla nas wezwaniem do jedności, do siły, którą pociąga za sobą jedność. W przeciwieństwie – rozbicie – jest zaczynem zła i zniszczenia. Mówiąc jaśniej, jest jednym ze znaków zła jest rozbicie i niezrozumienie jeden drugiego. Na nieszczęście, współczesny świat jest naznaczony tego typu duchem zła, który to przeszkadza w zrozumieniu się i uznaniu jednych przez drugich.

Było by dobrze, gdybyśmy przemedytowali nasz współudział w tym “wyrzucaniu złych duchów”, czy też wyrzucaniu zła. Zapytajmy się: robię wszystko co w mojej mocy, aby Pan, mógł wyrzucić zło z mego wnętrza? Ponieważ «z serca bowiem pochodzą złe myśli» (Mt 15,19). Odpowiedź osobista jest bardzo ważna, można powiedzieć, konieczna współpraca na poziomie osobistym.

Niech Maryja, wstawia się u Jezusa, swego ukochanego Syna, aby usunął z naszego serca i ze świata wszelkie przejawy zła (wojny, terroryzm, złe traktowanie, wszelkie przejawy przemocy). Maryjo, Matko Kościoła i Królowo Pokoju, módl się za nami!