Dzisiaj, w piątek, kiedy został nam już tylko tydzień do upamiętnienia śmierci Pana, Ewangelia przedstawia nam powody Jego skazania. Jezus stara się ukazywać prawdę, ale Żydzi mają go za bluźniercę, którego winni ukamienować. Jezus mówi o dziełach, które wykonuje, dziełach Boga, które o Nim zaświadczają, o tym jak może nadać sam sobie tytuł "Syna Bożego"... Jednakże mówi w kategoriach zbyt trudnych do zrozumienia dla jego przeciwników: "być w prawdzie", "słuchać jego głosu"...; mówi do nich, by podążali za Nim i sprzymierzyli się z Jego osobą, bo to sprawia, że Jezus jest znany i kochany - «Panie, gdzie mieszkasz?», spytali go uczniowie na początku Jego posługi (Jn 1,38)-. Ale wszystko na próżno: to co Jezus próbuje powiedzieć jest tak wielkie, że nie mogą tego zrozumieć, zrozumieją to tylko mali i prości, bo Królestwo jest schowane przed mądrymi i uczonymi.

Jezus walczy, by pokazać im argumenty, które mogliby zaakceptować, ale jego staranie jest próżne. Ostatecznie, zginie po to, by powiedzieć prawdę o Sobie samym, przez bycie wiernym Sobie samemu, swojej tożsamości i swojej misji. Jako prorok, przedstawi wezwanie do nawrócenia i zostanie odrzucony, nowe oblicze Boga i zostanie opluty, nowe braterstwo i zostanie opuszczony.

Ponownie wznosi się Krzyż Pana z całą swoją siłą jak prawdziwy sztandar, jak jedyna racja nie podlegająca dyskusji: «O godna podziwu cnoto Krzyża Świętego! O niewysłowiona chwało Ojca! W niej możemy rozważać panowanie Boga, sąd nad światem i moc Ukrzyżowanego. O tak, Panie: przyciągnąłeś ku sobie wszystko kiedy, codziennie wyciągając ręcę do ludu niesfornego i buntowniczego (Is 65,2), cały wszechświat zrozumiał, że powinien składać pokłon przed Twym majestatem!» (Św. Leon Wielki). Jezus musi uciec na drugi brzeg Jordanu y ci, którzy naprawdę w Niego wierzą podążają tam, gotowi na to by za nim podążać i go słuchać.