Dzisiaj Kościół Święty skłania nas do rozważań nad rzeczywistością zmartwychwstania i właściwościami zmartwychwstałych ciał. Ewangelia opowiada o spotkaniu Jezusa z saduceuszami, którzy przez wyszukany hipotetyczny przykład, wskazują na problemy w zmartwychwstaniu zmarłych, prawdy, w którą oni nie wierzyli.

Mówią, że jeśli kobieta owdowiała siedem razy «którego z nich [siedmiu mężów] będzie żoną?» (Mk 12,23). Szukają w ten sposób sposobu, by ośmieszyć naukę Jezusa. Ale Pan rozwiewa te wątpliwości, stwierdzając, że «gdy (...) powstaną z martwych, nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie w niebie» (Mk 12,25).

I wykorzystując okazję, Nasz Pan potwierdza istnienie zmartwychwstania, powołując się na to, co Bóg powiedział do Mojżesza w epizodzie o krzaku: «Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba» i dodaje: «Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych» (Mk 12,26-27). Tam Jezus zarzuca im, jak bardzo się mylą, ponieważ nie rozumieją ani Pisma ani mocy Bożej; ponadto ta prawda była już objawiona w Starym Testamencie: tak nauczał Izajasz, matka Machabeuszy, Hiob i inni.

Święty Augustyn tak opisywał życie wieczne i komunię: «Nie będziesz cierpieć tam ograniczeń w posiadaniu wszystkiego; będziesz miał wszystko i twój brat także będzie miał wszystko; bo obydwaj, ty i on, staniecie się jednym, i to jedno również będzie miało Tego, który posiada obydwóch».

My, dalecy od powątpiewania w Pismo Święte i w łaskawą moc Boga, związani całym swym umysłem i sercem z tą pełną nadziei prawdą, cieszymy się z niepopadania we frustrację w naszym pragnieniu życia pełnego i wiecznego, które zapewnia nam sam Bóg, w Swojej chwale i szczęściu. Wobec tego boskiego zaproszenia nie pozostaje nam nic innego, jak pobudzać nasze pragnienie ujrzenia Boga, pragnienie, aby królować na zawsze z Nim.