Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, do pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż krew Abla.
Góra Syjon, kres północy jest miastem wielkiego Króla. Bóg w jego zamkach okazał się twierdzą obronną.
Cośmy słyszeli, to zobaczyliśmy w mieście Pana Zastępów, w mieście naszego Boga. Bóg je umacnia na wieki.
Rozważamy, Boże, Twoją łaskawość we wnętrzu Twojej świątyni. Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
«Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch (...) Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia»
Rev. D. Josep VALL i Mundó (Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj Ewangelia opowiada o pierwszych apostolskich misjach. Chrystus wysłał Dwunastu, aby głosili, uzdrawiali wszelkiego rodzaju choroby i przygotowywali drogę do ostatecznego zbawienia. To właśnie jest misją Kościoła, a także każdego chrześcijanina. Sobór Watykański II potwierdza, że «powołanie chrześcijańskie zakłada powołanie do apostolstwa. Żaden z członków ma bierną rolę. Tak więc, kto nie dąży do wzrostu, sam w sobie, jest bezużyteczny dla Kościoła, a także dla siebie samego».
Świat potrzebuje— jak mawiał Gustave Thibon— “dodatek do duszy”, aby ją zregenerować. Tylko Chrystus i jego doktryna jest lekarstwem na choroby całego świata. On ma różne kryzysy. To nie jest tylko częściowy kryzys moralny, czy wartości ludzkich: jest to całościowy kryzys. I precyzyjniejszym terminem, który go definiuje jest “kryzys duszy”.
Chrześcijanie z łaską i nauką Jezusa, jesteśmy w środku tymczasowych struktur, które mamy ożywiać i uporządkowywać w kierunku Stwórcy: «Aby świat, przez głoszenie Kościoła, słuchając mógł uwierzyć, wierząc mógł czekać, i czekając mógł kochać» (św. Augustyn). Chrześcijanin nie może uciec od tego świata. Jak pisał Bernanos: «Wrzucono nas w masę, w środek tłumu jak drożdże; odbijemy, cal po calu, wszechświat, który grzech nam skradł; Panie, oddamy Ci go takim jaki był tego pierwszego ranka, z jego porządkiem i świętością».
Jednym z sekretów jest miłować świat całą swoją duszą i żyć z miłością misję jaką Chrystus powierzył apostołom i nam wszystkim. Słowami Josemaría, «apostolstwo jest miłością Boga, która się przelewa z oddaniem siebie innym (...). I pragnienie apostolstwa to manifestacja dokładna, właściwa, konieczna wewnętrznego życia». To musi być nasze codzienne świadectwo wśród ludzi i przez wieki.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Aby świat, przez głoszenie Kościoła, słuchając mógł uwierzyć, wierząc mógł czekać, a czekając mógł kochać» (św. Augustyn)
«Musimy ożywić w nas naglące uczucie Pawła, który zawołał: ‘Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!” (1 Kor 9,16). Ta pasja wzbudzi w Kościele nową akcję misyjną, która nie będzie mogła być delegowana na garść “specjalistów”, ale pociągnie za sobą odpowiedzialność wszystkich członków Ludu Bożego” (św. Jan Paweł II)
«Obowiązek uczestniczenia w życiu Kościoła przynagla chrześcijan do postępowania jako świadkowie Ewangelii i do zobowiązań, które z niej wypływają. Świadectwo to polega na przekazywaniu wiary w słowach i czynach» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2.472)
