Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu.
Przeto oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.
Nie głosimy bowiem siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a nas – jako sługi wasze przez Jezusa. Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Jezusa Chrystusa.
Łaska i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam szczęściem obdarzy, a nasza ziemia wyda swój owoc. Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, a śladami Jego kroków zbawienie.
Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: "Bezbożniku", podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj! Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz.
«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa (...) nie wejdziecie do królestwa niebieskiego»
P. Julio César RAMOS González SDB (Mendoza, Argentyna)Dzisiaj, Jezus zaprasza nas do wyjścia ponad to, co przeżywa człowiek praworządny. Mimo nie popełniania złych uczynków, często w przyzwyczajeniu twardnieje nasze pragnienie dążenia do świętości, wygodnie nam z rutynowym zachowywaniem się dobrze, i nic więcej. Święty Jan Bosko mawiał: «Dobre jest wrogiem tego co optymalne». To do tego odnoszą się słowa Mistrza, który zaprasza nas do robienia rzeczy, “większych” (por. Mt 5,20), które mają inną podstawę. Większe rzeczy, które paradoksalnie, czerpią z mniejszych, z najmniejszych. Złościć się, lekceważyć i zaprzeczać brata nie jest zachowaniem odpowiednim dla ucznia Królestwa, który został powołany by być —nie mniej ni więcej— jak solą ziemi i światłem świata (por. Mt 5,13-16), według Błogosławieństw (por. Mt 5:3-12).
Jezus, jako autorytet, zmienia interpretację negatywnego przykazanie “Nie zabijaj” (por. Wj 20,13) na pozytywną interpretację głębokiego i radykalnego wymogu pojednania, zestawiona —aby nadać jeszcze większy nacisk— z kultem. Tak więc, nie ma odpowiedniej ofiary gdy «wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie» (Mt 05,23). Dlatego ważne jest rozwiązać każdy spór, bo inaczej nieważność ofiary zwróci się przeciwko tobie (Mt 05,26).
Wszystko to może poruszać tylko wielka miłość. Święty Paweł mówi nam: «Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa» (Rz 13,9-10). Pozwól nam odnowić się w darze miłości —w najdrobniejszych szczegółach— wobec naszych bliźnich, a nasze życie będzie najlepszą i najbardziej autentyczną ofiarą dla Boga.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Zaprawdę, najbardziej sprawiedliwe jest i odpowiednie, aby stworzenie naśladowało swojego Stwórcę, który ustanowił naprawianie i uświęcanie wierzących w przebaczeniu grzechów, sprawiając, że z więźniów stajemy się niewinnymi i zgładzenie grzechów staje się źródłem wszelkich cnót» (Święty Leon Wielki)
«Powinniśmy nauczyć się odbywania pokuty, pozwalać się przemieniać; wychodzić na spotkanie drugiemu i prosić Boga, by dał nam odwagę i siłę do odnawiania się. W naszym aktulanym świecie powinniśmy na nowo okrywać sakrament Pokuty i Pojednania.» (Benedykt XVI)
«Jezus przejął dziesięć przykazań, ale w ich literze ukazał moc działającego Ducha Świętego. Głosił "sprawiedliwość... większą niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów" (Mt 5, 20), a także większą niż sprawiedliwość pogan. Rozwinął wszystkie wymagania przykazań. (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2054)
