Dzisiaj, w dniu Świętego Łukasza —Ewangelisty w cichości Chrystusa— Kościół głosi Ewangelię, która przedstawia główne cechy tego apostoła.

Apostołem jest przede wszystkim ten, który został powołany przez Pana i mianowany przez Niego, aby być wysłanym w Jego imię: to sam Jezus wzywa tego, któremu chce powierzyć konkretną misję! «wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał» (Łk 10,1).

Apostoł więc, będąc powołany przez Pana, jest również całkowicie zależny od Niego. «Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie!» (Łk 10,4). Ten zakaz Jezusa wskazuje, że mają zostawić w Jego rękach to, co jest najbardziej istotne dla życia: Pan, który przyodziewa lilie na polach i zapewnia pokarm ptakom, chce, aby Jego uczeń szukał przede wszystkim Królestwa Niebieskiego, a nie tego «co będziecie jedli i co będziecie pili, i nie bądźcie o to niespokojni! O to wszystko bowiem zabiegają narody świata, lecz Ojciec wasz wie, że tego potrzebujecie» (Łk 12,29-30).

Apostołem jest ponadto ten, kto przygotowuje drogę Panu głosząc Jego pokój, uzdrawiając chorych i pokazując w ten sposób nadejście Królestwa. Zadaniem apostoła jest zatem koncentracja na życiu Kościoła, ponieważ od niego zależy przyszłe przyjęcie Mistrza wśród ludzi.

Najlepsze świadectwo, jakie może nam dać świętowanie Ewangelisty, tego który opowiedział o Głoszeniu Dobrej Nowiny, jest uczynienie nas bardziej świadomymi ewangelicko-apostolskiego wymiaru naszego życia chrześcijańskiego.