Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana umarł Mojżesz, sługa Pana. I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień. W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły. Synowie Izraela opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni. Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu.
Jozue, syn Nuna, pełen był ducha mądrości, gdyż Mojżesz włożył na niego ręce. Słuchali go synowie Izraela i czynili, jak im rozkazał Pan przez Mojżesza. Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, ani równy we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego jego kraju; ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga: zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi. Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu i rozgłaszajcie Jego chwałę.
Przyjdźcie i słuchajcie wszyscy, którzy boicie się Boga, opowiem, co uczynił mej duszy. Do Niego wołałem moimi ustami, chwaliłem Go moim językiem.
«Gdy brat twój zgrzeszy , idź i upomnij go w cztery oczy. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich»
Rev. D. Pedro-José YNARAJA i Díaz (El Montanyà, Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj, w tym krótkim fragmencie Ewangelii Pan uczy nas trzech ważnych postępowań, które często są ignorowane.
Zrozumienie i ostrzeżenie przyjaciela lub kolegi. Pokazanie mu, w dyskretny sposób («w cztery oczy»), wyraźnie («upomnij go»), jego złe postępowanie, aby wyprostował ścieżki swojego życia. Wspomóc się przyjacielem, jeśli pierwsze podejście nie poskutkowało. Jeśli nawet tym aktem nie osiągnie się nawrócenia i jeśli jego grzech skandalizuje, nie należy się wahać w wystosowaniu skargi publicznej, co dziś rozumiałoby się przez list do redaktora jakiejś publikacji, manifestacja, transparent. Ten sposób postępowania staje się dość wymagający wobec tego, kto je stosuje, i często jest nieprzyjemne i niewygodne. Dlatego łatwiej jest wybrać to, co błędnie nazywamy “chrześcijańskim miłosierdziem”, które zwykło być czystym eskapizmem, konformizmem, tchórzostwem, fałszywą tolerancją. De facto, «ta sama kara jest zarezerwowana dla tych, którzy czynią zło jak i dla tych, którzy się na nie godzą» (św. Bernard).
Każdy chrześcijanin ma prawo zwrócić się do nas kapłanów o przebaczenie Boga i Jego Kościoła. Psycholog może poprawić samopoczucie; psychiatra może przezwyciężyć schorzenie endogenne. Obie sprawności są bardzo przydatne, ale nie wystarczające w niektórych przypadkach. Tylko Bóg może przebaczyć, wymazać, zapomnieć, zniszczyć, osobisty grzech. I jego Kościół związać lub rozluźnić zachowania, pozostawiając wyrok w Niebie. I w ten sposób cieszyć się wewnętrznym spokojem i móc zacząć być szczęśliwym.
W rękach i słowach kapłana jest przywilej wziecia chleba i żeby Jezus Eucharystyczny naprawdę był obecny i pokarmem. Jakikolwiek apostoł Królestwa może dołączyć do innego, lub jeszcze lepiej- do wielu, i z zapałem, Wiarą, odwagą i Nadzieją, zanurzyć się w świat i uczynić go prawdziwym ciałem Mistycznego Jezusa. I w jego towarzystwie udać się do Boga Ojca, który wysłucha modlitwy, ponieważ jego Syn się do tego zobowiązał, «Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,20).
