Dzisiaj w Ewangelii spotykają się dwa zgromadzenia. Jedno z powodu śmierci, a drugie z powodu życia. Biedna wdowa, której towarzyszą krewni i przyjaciele odprowadza na cmentarz swojego syna i spotyka tłum idący z Jezusem. Obydwa tłumy spotykają się i zatrzymują, a Jezus kieruje do matki te słowa: «Nie płacz» (Łk 7,13). Wszyscy wpatrują się w Jezusa, który nie pozostaje obojętny wobec bólu i cierpienia tej kobiety, lecz na odwrót, lituje się i zwraca życie jej synowi. Bo spotkać Jezusa oznacza znaleźć życie, jak sam powiedział: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem» (J 11,25). Święty Brauliusz z Saragossy napisał: «Nadzieja zmartwychwstania powinna nas cieszyć, ponieważ znów spotkamy w niebie tych, których tutaj tracimy».

W czytaniu tego fragmentu Ewangelii, który mówi o wskrzeszeniu młodzieńca z Naim mógłbym podkreślić boskość Jezusa i na niej się skupić, mówiąc, że tylko Bóg mógł przywrócić życie młodzieńcowi; a jednak wolałbym tu wyróżnić ludzką stronę, abyśmy nie patrzyli na Jezusa jak na odległy byt, postać różną od nas lub kogoś tak ważnego, że nie budzącego w nas zaufania jak do dobrego przyjaciela.

My chrześcijanie mamy naśladować Jezusa. Powinniśmy prosić Boga o łaskę dla innych. I oby każdy, kto nas spotyka mógł jednocześnie rozważać obraz Jezusa na ziemii! Na przykład ci, którzy spotykali świętego Franciszka z Asyżu mieli przed oczami żywy obraz Jezusa. Święci są właśnie tymi, którzy prowadzą do Jezusa przez swoje słowa i czyny, sposób postępowania i swoją dobroć. Nasze społeczeństwo potrzebuje świętych i Ty możesz być jednym z nich w swoim otoczeniu.