Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów, odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.
Mówiono wtedy między poganami: «Wielkie rzeczy im Pan uczynił». Pan uczynił nam wielkie rzeczy i ogarnęła nas radość.
Odmień znowu nasz los, Panie, jak odmieniasz strumienie na Południu. Ci, którzy we łzach sieją, żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.
«Do czego podobne jest królestwo Boże?»
Rev. D. Francisco Lucas MATEO Seco (Pamplona, Navarra, Hiszpania)Dzisiaj teksty liturgiczne za pomocą paraboli ukazują nam przed oczami jedną z cech charakterystycznych dla Królestwa Bożego: jest ono czymś rosnącym bardzo powoli, jak ziarno gorczycy, które wyrasta na duże drzewo dające schronienie podniebnym ptakom. Tak to wyraził Tertulian: «Od wczoraj jesteśmy, a wszystko już zapełniliśmy!». W tej przenośni Nasz Pan odwołuje nas do cierpliwości, męstwa i nadziei. Cnoty te są szczególnie potrzebne tym, którzy poświęcają się głoszeniu Królestwa Bożego. Trzeba umieć czekać, aż ziarno zasiane zacznie dzięki Bożej łasce i przy pomocy człowieka wzrastać, zapuszczać głęboko korzenie w dobrej ziemi i powoli wyrastać na drzewo. Trzeba przede wszystkim mieć wiarę w płodność ziarna Królestwa Bożego. Tym ziarnem jest Słowo; jest nim także Eucharystia, która się w nas zasiewa w Komunii Świętej. Nasz Pan Jezus Chrystus przyrównał się do «ziarna pszenicy, które wpadłszy w ziemię obumrze (...) i przyniesie plon obfity» (Jn 12,24).
Królestwo Boże, jak mówi Nasz Pan, jest też podobne do «zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło» (Łk 13,21). Mowa jest tu także o możliwościach, jakie ma zakwas, który sprawia, że fermentuje całe ciasto. Tak się dzieje z “resztą Izraela”, o której mówi Stary Testament: “resztę” trzeba uratować i sfermentować cały lud. Zgodnie z tą parabolą, wystarczy, że zaczyn znajdzie się wewnątrz ciasta, aby dotarł do całego ludu, aby był jak sól zdolna zachować przed sepsuciem i dać smak całemu pożywieniu (cf. Mt 5,13). Lecz potrzeba czasu, aby zakwas zadziałał.
Parabole, które zachęcają do cierpliwości i oczekiwania z pewnością i nadzieją; oto te same przenośnie mówią o wzroście tego samego Królestwa w każdym z nas.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Niech zaufanie i żywa wiara utrzymują duszę, by ten kto wierzy i ma nadzieję, wszystko osiągał.» (Święta Teresa od Jezusa)
«Zwycięstwo Pana jest pewne, Jego miłość daje wzrost ziarnku dobra obecnemu na ziemi» (Franciszek)
«(…) Słusznie i dobrze jest modlić się, aby nadejście Królestwa sprawiedliwości i pokoju miało wpływ na bieg historii, lecz równie ważne jest przenikanie modlitwą treści codziennych, zwyczajnych sytuacji. (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2660)
