Dzisiaj, Jezus wyraźnie potępia: «Biada Wam (...)! Biada Wam (...)!» (Mt 23,23.25). Obiektem jego skargi są uczeni w Piśmie i faryzeusze, którzy reprezentują rządzące klasy społeczne, gdyż sprawują duchową i moralną władzę nad ludem. Jak mogą kierować ludźmi skoro są „ślepymi przewodnikami”? Ich ślepota polega na niespójnym acz skrupulatnym przestrzeganiu rzeczy małych, które mają swoją wagę, ale zaniedbują sprawy najważniejsze, takie jak sprawiedliwość, miłość i wierność. Dbają o swój wizerunek, który nie odzwierciedla ich wnętrza, pełnego «zdzierstwa i chciwości» (Mt 23,25). Co ciekawe, Jezus używa terminów odnoszących się do ekonomii.

Dzisiejsza Ewangelia zaprasza, aby najważniejsze osoby i grupy reprezentujące wspólnoty chrześcijańskie - ich przewodnicy - zrobili rachunek sumienia. Czy szanujemy najważniejsze cnoty? Czyżby przepisy były ważniejsze od ludzi? Czy nakazujemy innym, to czego sami nie jesteśmy w stanie spełnić? Czy odwołujemy się do słuszności naszych idei czy też do pokory naszych serc? Jak mówił Helder Cámara: «Chciałbym być niebem odbijającym się w kałuży». Czy ludzie widzą w swoich duszpasterzach orędowników Boga, którzy potrafią odróżnić to co zbyteczne od tego co ważne? Słabość wymaga zrozumienia, hipokryzja budzi odrazę.

Słuchając dzisiejszej Ewangelii możemy wpaść w pułapkę. Jezus mówi uczonym w Piśmie i faryzeuszom, że są hipokrytami. Ale byli wśród nich również uczciwi. Możemy pomyśleć, że ten tekst odnosi się do biskupów i kapłanów. To oczywiste, że jako przywódcy wspólnot chrześcijańskich, muszą być ostrożni, aby Jezus nie potępiał ich zachowania, ale musimy pamiętać, że wszyscy wierzący – kobiety i mężczyźni – mogą zrobić miejsce w swoim wnętrzu dla «ślepego faryzeusza». Jezus woła do nas: «Oczyść wpierw wnętrze kielicha, a jego strona zewnętrzna także stanie się czysta». (Mt 23, 26) Duchowość ma swoje korzenie wewnątrz serca.