Dzisiaj, Ewangelia zachęca nas do refleksji bardzo bezpośrednio i z dużym naciskiem na główny punkt naszej wiary: radykalnego pójścia za Jezusem. «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz» (Łk 9,57). Z jakąż prostotą proponuje nam coś, co może całkowicie zmienić nasze życie!: "Pójdź za Mną" (Łk 9,59). Słowo Pana, które nie przyjmuje wymówek, opóźnień, warunków i zdrady ...

Życie chrześcijanina jest radykalnym pójściem za Jezusem. Radykalnym nie tylko dlatego, że całe życie pragnie on kierować się Ewangelią (ponieważ dotyczy ona całego okresu naszego życia), ale przede wszystkim dlatego, że wszystkie jego aspekty - od tych najzwyklejszych do tych najbardziej niezwykłych - chcą i powinny być przejawem Ducha Jezusa Chrystusa, który nas motywuje. Rzeczywiście od chrztu nasze życie nie jest już życiem jakiejkolwiek osoby: nosimy w sobie życie Chrystusa! Poprzez Ducha Świętego, obecnego w naszym sercu, to nie my żyjemy tylko, lecz Chrystus żyje w nas. Takie jest życie chrześcijańskie, pełne Chrystusa, ponieważ Chrystus emanuje z jego najgłębszych korzeni: takie jest życie, do którego nas powołał.

Kiedy Pan przyszedł na świat «wszyscy ludzie mieli swoje miejsce, On go nie miał: nie znalazł go wśród ludzi (...), ale w żłobie, wśród bydła i zwierząt oraz wśród prostych i szczerych ludzi. Dlatego mówi: "Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć"» (Święty Hieronim). Pan znajdzie miejsce wśród nas, jeśli tak jak Jan Chrzciciel pozwolimy Mu rosnąć, a sami się umniejszymy. Pozwolimy wzrastać Temu, który mieszka w nas, a my pozostaniemy oddani i posłuszni Duchowi, źródłu wszelkiej pokory i niewinności.