Dzisiaj, Ewangelia jest katechezą Jezusa o modlitwie. Stwierdza uroczyście, że Ojciec zawsze słucha: «Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam» (Łk 11,9).

Czasami możemy myśleć, że życie pokazuje że nie zawsze się tak dzieje, że to nie zawsze „działa” w ten sposób. Chodzi o to, by się modlić jak należy, z odpowiednim nastawieniem!

Po pierwsze ze stałością i wytrwałością. Mamy się modlić bez zniechęcenia, chociażby wydawałoby się nam, że nasza modlitwa spotyka się z odrzuceniem, bądź nie jest od razu wysłuchana. To te nastawienie naprzykrzającego się człowieka, który o północy idzie do przyjaciela prosić o przysługę. Swoim naprzykrzaniem otrzymuje chleby, o które prosi. Bóg jest przyjacielem, który słucha z wewnątrz tego kto jest wytrwały. Mamy ufać, że w końcu otrzymamy to, o co prosimy, gdyż jest nie tylko naszym przyjacielem ale i Ojcem.

Po drugie, Jezus uczy nas zaufania i synowskiej miłości. Ojcostwo Boga przewyższa bezgranicznie ludzkie, które jest ograniczone i niedoskonałe: «Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba» (Łk 11,13).

Po trzecie: Winniśmy prosić przede wszystkim o Ducha Świętego a nie tylko sprawy materialne. Jezus zachęca nas byśmy o niego prosili, zapewniając że go otrzymamy: «o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą» (Łk 11,13). Ta prośba zawsze jest wysłuchana. To tak, jak by prosić o łaskę modlitwy, bo przecież Duch Święty jest jej źródłem i początkiem.

Błogosławiony brat Gil z Asyżu, towarzysz św. Franciszka, podsumowuje tę Ewangelię mówiąc: «Módl się z wiarą i pobożnością, gdyż łaska, której Bóg ci kiedyś nie dał, może udzielić przy innej okazji. Ze swojej strony złóż pokornie wszystko w Bogu, a Bóg złoży w tobie swoją łaskę, według swego upodobania».