Dzisiaj, Józef i Maryja właśnie są po spełnieniu rytuału ofiarowania swego pierworodnego, Jezusa, w Jerozolimskiej Świątyni. Maryja i Józef robią wszystko, by dokładnie wypełnić Prawo, bo wypełnienie tego, czego chce Bóg jest oznaką wierności i miłości do Boga.

Od czasu narodzenia swego syna – i Syna Bożego – Józef i Maryja doświadczają samych cudów; przybywają pasterze, królowie ze Wschodu, aniołowie... I nie chodzi tylko o nadzwyczajne wydarzenia zewnętrzne, ale również o wydarzenia o charakterze wewnętrznym, zachodzące w sercach osób, które miały jakąś styczność z tym Dzieckiem.

Dzisiaj pojawia się Anna, kobieta już w podeszłym wieku, wdowa, która w pewnym momencie swego życia podejmuje decyzję poświęcenia swego życia Panu, poprzez post i modlitwę. Nie popełniamy błędu mówiąc o tej kobiecie, że jest jedną z tych “panien roztropnych” z przypowieści Pana (cf. Mt 25, 1–13): zawsze wiernie czuwające nad tym wszystkim, co ich zdaniem jest wolą Boga. I rzecz jasna: kiedy nadchodzi moment, Pan zastaje ją w pełni gotową. Cały czas jaki poświęciła Panu, owo Dziecko odpłaca jej z naddatkiem. – Zapytajcie, zapytajcie Annę czy warto było tak bardzo pościć i tak bardzo się modlić, być tak szczodrym!

Tekst Ewangelii mówi, że «sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy» (Łk 2,38). Radość przekształca się w stanowczy apostolat: ona jest przyczyną i korzeniem. Pan jest bezmiernie szczodry wobec tych, którzy są szczodrzy względem Niego.

Jezus, Bóg Wcielony, żyje życiem rodzinnym w Nazaret, tak jak wszystkie rodziny: dorasta, pracuje, uczy się, modli, bawi się... “Święta powszedniości”, błogosławiona rutyno codzienności, w której dorastają i rosną w siłę, niemal bezwiednie, dusze ludzi Boga! Jakżeż ważne są drobne rzeczy każdego dnia!