Dzisiaj, liturgia Adwentu przedstawia nam Józefa, który otrzyma misję od Boga: Słowo Boże, które narodzi się z Dziewicy, również znajdzie się pod Jego ojcowską opieką. Prorok Izajasz zapowiedział około 700 lat wcześniej: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna” (Iz 7,14). Zdumiony i poruszony niezrozumieniem tak wielkiej tajemnicy, bogobojny Józef - „sprawiedliwy i dobry” człowiek, potajemnie postanowił zostawić Maryję z rodzicami. W słowach posłańca anielskiego, odnajduje jednak powody, by porzucić swoją wcześniejszą decyzję i przyjąć tajemnicę oraz plany Boga: „Nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki” (Mt 1,20). Duch Święty, który w Maryi począł Wcielone Słowo, nadaje sens i potwierdza słowa anioła skierowane do Józefa, który otrzymał wielką misję nadania imienia i opieki nad Dzieckiem-Bogiem poczętym w dziewiczym łonie młodej kobiety z Nazaretu (por. Mt 1, 20-21).

Święty Bernardyn ze Sieny mówi, że „kiedy Boża Opatrzność wybiera kogoś do szczególnej łaski lub wyższego stanu, obdarza go również wszystkimi charyzmatami niezbędnymi do wypełniania jego misji”. I tak Józef, wolny od lęków i niepokojów, stał się współpracownikiem w dziele Wcielenia, przygotowanym do podjęcia tej zaszczytnej i trudnej misji.

Dziś żyjemy pośród lęków i niepewności, w sytuacjach, które niekiedy nas zniechęcają i skłaniają do rezygnacji, szukając w ucieczce rozwiązań trudnych realiów. Ale pośród cichej oraz kontemplacyjnej modlitwy Pan mówi nam również: „Nie lękajcie się!” (por. Mt 14, 27) i zachęca nas do przyjęcia Jego planów z ufnością i stanowczością.

W naszych czasach papież Leon XIV nawołuje nas: „Bóg nas miłuje, Bóg kocha nas wszystkich, a zło nie zwycięży. Wszyscy jesteśmy w ręku Boga. Dlatego bez lęku, zjednoczeni, ręka w rękę z Bogiem i ze sobą nawzajem idźmy naprzód!”.

Dzisiaj liturgia Słowa zaprasza nas do rozważania i podziwiania postawy Świętego Józefa, człowieka naprawdę dobrego. O Maryi Matce Jezusa powiedziano, że jest błogosławiona pomiędzy niewiastami (cf. Łk 1,42). O Józefie napisano, że był człowiekiem sprawiedliwym (cf. Mt 1,19).

Wszyscy zawdzięczamy Bogu Ojcu Stwórcy naszą indywidualną tożsamość, ponieważ stworzył nas na swój obraz i podobieństwo i dał nam prawdziwą wolność. I w odpowiedzi na tę wolność możemy chwalić Boga, tak jak na to zasługuje i uczynić z siebie kogoś radującego Boskie oczy.

Nie ma wątpliwości co do pracowitości Józefa i jego odpowiedzialności za rodzinę oraz że swoim powołaniem zdobył “Serce” Stwórcy. Ten uznał go godnym zaufania na tyle, by powierzyć mu udział w ludzkim Odkupieniu przez powierzenie mu swojego Syna.

Nauczmy się zatem od Józefa jego wierności – od początku wystawionej na próbę – jego wiernego wypełniania swej roli przez resztę życia, które ściśle związał z Jezusem i Maryją.

Jest on patronem i pośrednikiem dla wszystkich biologicznych lub niebiologicznych ojców, którzy na tym świecie mają pomagać swoim dzieciom w poszukiwaniu odpowiedzi podobnej do tej, jakiej on sam udzielił. Czynimy go patronem Kościoła jako podmiotu ściśle związanego z jego Synem słysząc wciąż słowa Maryi, która odnalazła Jezusa ‘zagubionego’ w Świątyni: «Oto ojciec Twój i ja...» (Łk 2,48).

Dzięki Maryi naszej Matce odnajdujemy w Józefie naszego ojca. Święta Teresa od Jezusa napisała: « Obrałam sobie za orędownika i patrona chwalebnego Św. Józefa, usilnie się Jemu polecając [...] Nie pamiętam bym kiedykolwiek, aż do tej chwili prosiła Go o jaką rzecz, której by mi nie wyświadczył ».

Ojcem jest szczególnie dla tych, którzy usłyszeli wezwanie Pana, by przez powołanie kapłańskie zająć szczególne miejsce, jakiego udziela Jezus Chrystus do prowadzenia Kościoła. — Chwała Świętemu Józefowi!: On ochrania nasze rodziny, strzeże naszych wspólnot, broni wszystkich tych, którzy usłyszeli powołanie kapłańskie ... i oby było ich wielu.