Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Poganie będą się bali imienia Pana, a Twej chwały wszyscy królowie ziemi, bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swym majestacie, przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów.
Należy to spisać dla przyszłych pokoleń, lud, który się narodzi, niech wychwala Pana. Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku, popatrzył z nieba na ziemię, aby usłyszeć jęki uwięzionych, aby skazanych na śmierć uwolnić.
Powiedzieli do Niego: «Kimże Ty jesteś?» Odpowiedział im Jezus: «Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię? Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał jest prawdziwy, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego». A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba». Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.
«Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM»
Rev. D. Josep Mª MANRESA Lamarca (Valldoreix, Barcelona, Hiszpania)Dzisiaj, we wtorek piątego tygodnia Wielkiego Postu, w tygodniu kontemplacji Męki Pańskiej, On sam nas zaprasza byśmy się mu przypatrzyli z wyprzedzeniem jak na krzyżu dokonuje naszego odkupienia: «Jezus Chrystus jest naszym kapłanem, jego drogocenne ciało jest naszą ofiarą, którą złożył na drzewie krzyża dla zbawienia wszystkich ludzi» (św. Jan Fisher).
«Gdy wywyższycie Syna Człowieczego…» (J 8,28). W ten sposób, Chrystus Ukrzyżowany – Chrystus „wywyższony”! – jest wielkim i ostatecznym znakiem miłości Ojca do upadłej Ludzkości. Jego otwarte ramiona, rozciągnięte między niebem a ziemią, kreślą nieusuwalny znak jego przyjaźni z nami ludźmi. Widząc go tak, wywyższonego wobec naszego grzesznego spojrzenia, rozumiemy, że On JEST (J 8,28), i wtedy, podobnie jak słuchający go żydzi, także i my uwierzymy.
Tylko przyjaźń która jest oswojona z Krzyżem może dać nam zdolność do zagłębienia się w Sercu Odkupiciela. Wymagać Ewangelii bez krzyża, pozbawionej chrześcijańskiego rozumienia umartwienia, lub zanieczyszczoną pogańskimi lub naturalistycznymi naleciałościami, które uniemożliwiają zrozumienie wartości zbawczej cierpienia, może sprawić, iż usłyszymy z ust Chrystusa: «Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię?».
Niech nasze spojrzenie na Krzyż, spojrzenie uspokajające i kontemplatywne, będzie pytaniem do Ukrzyżowanego, w którym bez hałasu słów spytamy go: «Kimże Ty jesteś?» (J 8,25). On nam odpowie, że jest «Drogą, Prawdą i Życiem» (J 14,6), krzewem winnym, w którym jeśli nie jesteśmy zaszczepieni nie możemy dać owocu, gdyż tylko On ma słowa życia wiecznego. Dlatego, jeśli nie wierzymy, że On JEST, umrzemy w naszych grzechach. Będziemy żyli, bez wątpienia, i będziemy żyli już tu na ziemi życiem niebiańskim jeśli nauczymy się od Niego radosnego przekonania, że Ojciec jest z nami, i nie zostawia nas samych. W ten sposób będziemy naśladować Syna w wykonywaniu zawsze tego, co się podoba Ojcu.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Przyciągnąłeś do siebie wszystkich, Panie, ponieważ oddanie wszystkich narodów ziemi może teraz sprawować, skutecznymi sakramentami, to, co wcześniej można było celebrować tylko w świątyni jerozolimskiej i tylko za pomocą symboli i figur» (św. Leon Wielki)
«Ci, którzy mówią: —Tak, tak, tak, chcę być zbawiony, ale…: to jest serce “bezbarwnych chrześcijan”!, którzy zawsze mają nad czym lamentować. A jak Pan to rozwiązuje? Uzdrowienie przychodzi tylko przez patrzenie na krzyż» (Franciszek)
«Imię Boże “Ja Jestem” (…) wyraża wierność Boga, który mimo niewierności ludzkiego grzechu i kary, na jaką człowiek zasługuje, zachowuje ‘swą łaskę w tysiączne pokolenie’ (Wj 34, 7). Bóg objawia, że jest ‘bogaty w miłosierdzie’ (Ef 2, 4), aż do dania swojego jedynego Syna. Jezus, oddając swoje życie, by wyzwolić nas z grzechu, objawi, że On sam nosi imię Boże: ‘Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM’ (J 8, 28)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 211)
