Dzisiaj jest największy dzień dla serca chrześcijanina, ponieważ Kościół, po celebracji Wielkiego Czwartku, kiedy ustanowiono Eucharystię, poszukuje wywyższenia tego Świętego Sakramentu, abyśmy wszyscy go bezmiernie adorowali. «Quantum potes, tantum aude...», «Ile zdołasz chwal Go śmiało»: takie jest zaproszenie Świętego Tomasza we wspaniałym hymnie pochwalnym Eucharystii. W tym zaproszeniu mieszczą się uczucia, które wzbudza obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii. Wszystko, co moglibyśmy uczynić jest niczym wobec tego pokornego, skromnego, ukrytego i tak niesamowitego daru. Stworzyciel nieba i ziemi ukrywa się w naturze sakramentu i ofiaruje się nam jako pokarm naszych dusz. Oto chleb aniołów i pokarm tych, którzy są w drodze. A jest to chleb dany w obfitości, tak samo jak ten, który został rozmnożony cudownie przez Jezusa, aby nie pomarli ci, którzy za nim podążali: «Jedli i nasycili się wszyscy, i zebrano jeszcze dwanaście koszów ułomków, które im zostały» (Łk 9,17).

Wydaje się niemożliwe, aby taki bezmiar miłości mógł pozostać bez odpowiedzi. Uważne i głębokie spojrzenie wiary skierowane na ten boski Sakrament otwiera drogę do wdzięcznej modlitwy gorącego serca. Święty Josemaría zwykle powtarzał w swoich homiliach słowa, które pewien stary i pobożny prałat kierował do swoich kapłanów: «Dobrze Go traktujcie».

Szybki rachunek sumienia pomoże nam odkryć to, co powinniśmy zrobić, aby z większą delikatnością traktować Jezusa w Sakramencie: to czystość naszej duszy, która powina być pełna łaski, kiedy Go przyjmuje; poprawność w ubiorze, jako zewnętrzny znak miłości i szacunku; częstość zbliżania się, aby Go przyjmować, za każdym razem, kiedy uczestniczymy w ofierze Mszy Świętej... Niezliczone są znaki poszczególnych spotkań z Panem w Eucharystii. Starajmy się przyjmować i podchodzić do Jezusa w Sakramencie w czystości, pokorze i oddaniu, na wzór Jego Przenajświętszej Matki, w duchu i z żarliwością świętych.