Dzisiaj rozważamy przypowieść o talentach. Zauważamy jakby nagłą zmianę stylu w przekazie Jezusa: zapowiedź Królestwa już nie ogranicza się do podkreślenia jego bliskości, lecz zapowiada czym ono jest: oto czas przypowieści!

Pewien człowiek wybiera się w długą podróż i powierza swój majątek sługom. Mógł przecież rozdzielić go po równo między wszystkich, lecz tego nie zrobił. Każdemu dał według jego możliwości (pięć, dwa i jeden talent). Każdy ze sług mógł z tym kapitałem zrobić interes. Dwaj pierwsi porwali się do zarządzania zasobem, lecz trzeci –ze strachu lub lenistwa- wolał zachować majątek wykluczając wszelką inwestycję: zamknął się w wygodzie własnego ubóstwa.

Gdy pan wrócił... zażądał sprawozdania z rachunków (cf. Mt 25,19). Nagrodził odwagę dwóch pierwszych, którzy podwoili powierzony im depozyt. Reakcja na “ostrożność” trzeciego sługi była odmienna.

Sens tej przypowieści nie traci na aktualności również dziś. Postępujący rozdział Kościoła od Państwa nie jest z gruntu zły, wręcz przeciwnie. Jednak efekt uboczny postępującej globalnej mentalności jest niebezpieczny dla chrześcijan: to żywy obraz trzeciego sługi, którego pan (biblijna postać Boga) surowo oskarżył. Bez złej intencji, z czystej wygody lub strachu ryzykujemy ukrywanie i ograniczanie naszej wiary chrześcijańskiej do prywatnego kręgu rodziny i najbliższych przyjaciół. Ewangelii nie można zamknąć w sterylności własnej kontemplacji. Powinniśmy zarządzać z odwagą i ryzykiem naszego chrześciajńskiego powołania w środkowisku społecznym i zawodowym, głosząc Chrystusa słowami i świadectwem.

Święty Augustyn mówi: «My, którzy głosimy ludom słowo Boże, nie różnimy się aż tak bardzo od innych ludzi i nie jesteśmy aż tak oddaleni od przemyśleń wspartych na wierze, byśmy nie wyczuwali grożących nam niebezpieczeństw. Pociesza nasz jednak to, że tam gdzie czyha na nas niebezpieczeństwo, wynikające z naszego posłannictwa, możemy liczyć na pomoc waszych modlitw».