Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Głos się odzywa: „Wołaj!” — I rzekłem: Co mam wołać? — „Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny. Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie trawą jest naród. Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki”. Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: „Oto wasz Bóg!” Oto Pan, Bóg, przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie pasterz pasie swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.
Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.
Przed obliczem Pana, który już się zbliża, który już się zbliża, by sądzić ziemię,On będzie sądził świat sprawiedliwie, a lud według swej prawdy.
«Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych»
Rev. D. Joaquim MONRÓS i Guitart (Tarragona, Hiszpania)Dzisiaj, Pan Jezus mówi nam, że wolą Bożą jest, aby wszyscy zostali zbawieni. Bóg nie chce, aby «zginęło jedno z tych małych» (Mt 18,14). Przypowieść o zagubionej owcy przedstawia nam postać, która wzruszała pierwszych chrześcijan. Okładkę Katechizmu Kościoła Katolickiego zdobi rysunek Jezusa Dobrego Pasterza, który znajduje się w rzymskich katakumbach jako jeden z pierwszych obrazów przedstawiających naszego Pana.
Boże pragnienie naszego zbawienia jest bardzo silne. Do tego stopnia, że to sam Chrystus - od powyższych słów, aż do swojej bezwarunkowej ofiary na Krzyżu - szuka każdego z nas, abyśmy dobrowolnie wrócili do przyjaźni z Nim.
Podobnie jak Pan Jezus, my chrześcijanie powinniśmy żywić te same pragnienia: aby wszyscy zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy! Jak mawiał św. Josemaría Escrivá, «wszyscy jesteśmy owcą i pasterzem». Są osoby, np. nasz mąż, żona, dzieci, krewni, przyjaciele itd., dla których być może nasze świadectwo jest jedyną okazją do odzyskania radości wiary i życia w łasce.
Zawsze możemy zostawić dziewięćdziesiąt dziewięć procent spraw, którymi się akurat zajmujemy i modlić się lub pomóc osobie, która jest blisko nas, którą kochamy i wiemy, że ma jakąś duchową potrzebę.
Naszą modlitwą, umartwieniem i wiarą pełną miłości, możemy pozyskać łaskę nawrócenia podobnie jak uczyniła to Św. Monika. Osiągnęła, że jej syn Augustyn stał się „pierwszym człowiekiem naszej ery”, który w swoich „Wyznaniach” potrafił wyjaśnić, jak działająca w nim łaska doprowadziła go do świętości.
Prośmy Matkę Dobrego Pasterza o wiele radości z nawróceń.
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Gdzie pasiesz, dobry Pasterzu, niosący na ramionach całą trzodę? Pokaż mi miejsce spoczynku, prowadź mnie do pożywnej trawy, wzywaj mnie po imieniu, abym ja, twoja owca, usłyszała Twój głos» (Święty Grzegorz z Nysy)
«Człowiek doznaje pocieszenia, gdy odczuwa miłosierdzie i przebaczenie Pana. Radością Kościoła jest “rodzić”, wyjść z siebie, aby dać życie, szukać zagubionych owiec ”(Franciszek)
«Udzielając sakramentu pokuty, kapłan wypełnia posługę Dobrego Pasterza, który szuka zagubionej owcy; posługę dobrego Samarytanina, który opatruje rany; Ojca, który czeka na syna marnotrawnego i przyjmuje go, gdy powraca; sprawiedliwego Sędziego, który nie ma względu na osobę i którego sąd jest sprawiedliwy, a równocześnie miłosierny. Krótko mówiąc, kapłan jest znakiem i narzędziem miłosiernej miłości Boga względem grzesznika» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1465)
