Rozważanie Ewangelii na dziś
Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)
Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli. A jednak piszę wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w was, ponieważ ciemności ustępują, a świeci już prawdziwa światłość. Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie, głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Pan stworzył niebiosa, przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i blask w Jego przybytku.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
«Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju (…); bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie»
Chanoine Dr. Daniel MEYNEN (Saint Aubain, Namur, Belgia)Dzisiaj, 29 grudnia, czcimy świętego Króla Dawida. Ale Kościół chce uczcić całą rodzinę Dawida, a przede wszystkim największego z nich wszystkich: Jezusa, Syna Bożego, Syna Dawida! Dzisiaj, w tym wiecznym "dziś" Syna Bożego, Stare Przymierze z czasów Króla Dawida realizuje się w całej swojej pełni. Bo jak mówi nam dzisiejsza Ewangelia, Dzieciątko Jezus jest przedstawione w Świątyni przez swoich rodziców, aby wypełnić stare Prawo: «Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu.» (Łk 2,22-23).
Dzisiaj stara przepowiednia wygasa, aby ustąpić nowej: Ten, którego Król Dawid zapowiedział, intonując swoje mesjanistyczne psalmy, w końcu wszedł do Świątyni Boga! Dziś jest wielki dzień, w którym ten, którego św. Łukasz nazywa Symeonem, wkrótce opuści tę krainę ciemności, by zrealizować wizję wiecznego Światła: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów» (Łk 2,29-32).
Także my, którzy jesteśmy Sanktuarium Boga, w którym mieszka Jego duch ( 1Kor 3,16), musimy być gotowi na przyjęcie Jezusa w naszym sercu. Jeśli mamy dziś łaskę przyjęcia komunii, prośmy Maryję, Matkę Bożą, aby wstawiała się za nami u swojego Syna: aby umarł stary człowiek i nowy człowiek (Kol 3,10) narodził się w nas, abyśmy przemienili się w nowych proroków, którzy ogłoszą całemu światu obecność Boga, po trzykroć świętego: Ojca, Syna i Ducha Świętego!
Jak Symeon, bądźmy prorokami poprzez śmierć “starego człowieka”! Tak jak powiedział papież Jan Paweł II, «pełnia Ducha Bożego przychodzi przede wszystkim (…) poprzez wewnętrzną gotowość, która pochodzi z wiary. To stąd staruszek Symeon, ‘człowiek prawy i pobożny’, poczuł to natchnienie w momencie przedstawienia Jezusa w Świątyni».
Myśli na dzisiejszą Ewangelię
«Umarłbyś na zawsze, gdyby On nie narodził się na czas. Celebrujmy z radością nadejście naszego zbawienia i odkupienia.» (Święty Augustyn)
«Symeon rozpoznaje w Dziecku Zbawiciela, ale też dzięki Duchowi Świętemu, przeczuwa, że z Nim będzie związany cel ludzkości… “Dotknąwszy” zbawienia poczuł tak wielki entuzjazm, że dla niego żyć i umrzeć jest tym samym» (Benedykt XVI)
«Ofiarowanie Jezusa w świątyni pokazuje Go jako Pierworodnego, należącego do Pana. Wraz z Symeonem i Anną (…) Jezus zostaje uznany za tak bardzo oczekiwanego Mesjasza, "światło narodów" i "chwałę Izraela", a także za "znak sprzeciwu". Miecz boleści przepowiedziany Maryi zapowiada inną ofiarę, doskonałą i jedyną - ofiarę Krzyża, która przyniesie zbawienie, jakie Bóg "przygotował wobec wszystkich narodów".» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 529)
