Dzisiaj obchodzimy święto świętej Elżbiety Anny Seton, żony, matki, pedagoga i założycielki Sióstr Miłosierdzia, inicjatorki systemu szkół parafialnych w Stanach Zjednoczonych, systemu poprzez który, parafia ułatwia edukację ogólną swym dzieciom. Chociaż Święta Elżbieta Anna Seton pracowała bez zmęczenia ustanawiając szkoły katolickie wzdłuż i wszerz Stanów Zjednoczonych, jej głównym celem, a także jej wspólnoty było życie wewnętrzne. Wzięła bardzo poważnie słowa Mistrza z dzisiejszej Ewangelii: «Maria obrała najlepszą cząstkę» (Łk 10,42). Zjednoczenie z Panem poprzez kontemplację, na wzór Marii z Betanii, jest daleko ważniejsze niż ciągły aktywizm ukazany w jej siostrze Marcie. Święta Elżbieta Anna Seton zawsze zachęcała Siostry Miłosierdzia do strzeżenia niczym skarbu swego życia wewnętrznego. Pisała w ten sposób, «życie wewnętrzne oznacza kontynuację życia Zbawiciela w nas» i jest «słodką ziemią obiecaną». Było jasne dla świętej Elżbiety Anny Seton, że «potrzeba mało albo tylko jednego» (Łk 10,42) w życiu. Tą „jedyną rzeczą” było trwanie w obecności Pana.

Ta zakonnica pierwszych dni Republiki Amerykańskiej uczy współczesnego człowieka, do tego zawsze zajętego, że nie można osiągnąć nic co ma jakąś wartość jeśli nie jest to czynione w zjednoczeniu z Jezusem. Czas poświęcony na modlitwę jest kluczowy aby móc przyciągnąć innych do Chrystusa. Ponieważ obecność Pana pośród swego ludu, jest tym, co przyciąga innych do Chrystusa.

Nie pragną kapłani i zakonnicy osiągnąć sukcesu w swej posłudze? Nie chcą mężczyźni i kobiety świeccy promować Jezusa Chrystusa? Nie chcemy my, chrześcijanie przyciągać innych do Pana? Jeśli tak, to powinniśmy kosztować obecności Pana w naszym wnętrzu. Winniśmy rozwijać życie wewnętrzne. To jest ta „najlepsza cząstka” która ma znaczenie.