Dzisiaj obchodzimy wspomnienie św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa i doktora Kościoła. Żył w IV wieku, czasie wielu burzliwych rozpraw teologicznych, herezji i dyskusji apologetycznych. Nic dziwnego, że w tym stuleciu zebrało się pięć soborów, w niektórych z nich brał udział św. Cyryl. Nauki jego dwudziestu pięciu katechez są w dużej mierze oparte na dwóch wielkich, powiązanych ze sobą tematach: Kościele i Eucharystii.

Z tego powodu przypowieść o winorośli i gałęziach, którą dziś czytamy, pasuje jak rękawiczka do nauki przeżywanej i głoszonej przez św. Cyryla, ponieważ faktycznie tę Ewangelię można czytać przede wszystkim w kluczu eucharystycznym i kościelnym.

Jeśli chodzi o Eucharystię, aluzja Jezusa jest jasna: owoc winnicy i pracy ludzi, winogrono, które ofiarujemy w Eucharystii, przypomina nam o Ostatniej Wieczerzy, kiedy Jezus przemienił swoją Krew w wino. W rzeczywistości ta Ewangelia jest pełna odniesień do Eucharystii. «Kiedy istnieje wspólnota życia między Jezusem a nami, jak między winem a latoroślami, Eucharystia w sposób wyjątkowy i głęboki łączy nas z Jezusem Chrystusem, odnawiając nasze serca i nasze życie (…)», mówił papież Franciszek.

Jeśli chodzi o Kościół, winorośl i winnica to Lud Boży, Kościół Jezusa, który dzieli z Nim życie: «Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami». To Kościół, zbiór latorośli, owocuje w Jezusie: «Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić» (J 15,5).

Wspomnienie św. Cyryla zachęca nas zatem do ożywienia w nas komunii życia z Jezusem, która czyni nas Kościołem i Eucharystią (ponieważ z Chrystusem stajemy się “chlebem łamanym i dzielonym”).