Dzisiaj, oddajemy cześć niezwyciężonej obrończyni boskiego macierzyństwa Maryi. Święty Cyryl Aleksandryjski (370/80-444) był protagonistą - w okresie Soboru Efeskiego - w zaciętej walce z biskupem Nestoriuszem, który twierdził, że Święta Maria jest po prostu „Matką Chrystusa”, odrzucając tytuł „Matki Bożej”. Podstawowym problemem było zaprzeczenie boskości Jezusa Chrystusa. Ale jeśli Jezus nie jest Bogiem, to… kto nas zbawi? Łatwo jest mówić o Jezusie, stawiając Go po prostu na równi z innymi przywódcami religijnymi lub nauczycielami. Ale «jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?» (Mt 5,13); Jeśli pomniejszymy boskość Chrystusa, Jego ofiarę, Jego zmartwychwstanie… Jaka nadzieja nam pozostanie?

Biskup aleksandryjski - znany jako „stróż dokładności”- był niewzruszonym świadkiem Jezusa Chrystusa, wcielonego Słowa Bożego, kładąc nacisk przede wszystkim na jedność: «Jeden jest Syn, jeden Pan, Jezus Chrystus, zarówno przed Wcieleniem, jak i po Wcieleniu».

Święty Cyryl, świadomy popularności i korzeni tytułu „Matki Bożej” w wierze wiernego ludu, przestrzegał Nestoriusza: «Trzeba przedstawić ludowi naukę i interpretację wiary w sposób najbardziej poprawny oraz pamiętać, że kto gorszy choć jednego z najmniejszych, którzy wierzą w Chrystusa, doczeka się dotkliwej kary».

«Ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni» (Mt 5, 18): inną wielką cechą, którą podziwiamy u św. Cyryla Aleksandryjskiego, jest jego wierność tradycji Kościoła. Cyryl jest również znany jako „pieczęć Ojców”: «Stałe odnoszenie się biskupa aleksandryjskiego do pisarzy kościelnych, którzy go poprzedzili, (pośród nich zwłaszcza do Atanazego), aby ukazać ciągłość swojej teologii z tradycją. Świadomie i otwarcie włącza się on w tradycję Kościoła, w której widzi gwarancję ciągłości z apostołami i samym Chrystusem» (Benedykt XVI). To jest światło, którego potrzebujemy!

Spraw, Panie Boże, abyśmy my, którzy uznajemy Maryję za prawdziwą „Matkę Boga”, mogli zostać zbawieni przez wcielenie Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.